Alventa to lek przeciwdepresyjny zawierający wenlafaksynę, który pomaga w leczeniu depresji oraz zaburzeń lękowych poprzez zwiększenie poziomu serotoniny i noradrenaliny w mózgu. Lek należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza, a jego stosowanie może wiązać się z wystąpieniem działań niepożądanych, takich jak suchość w ustach czy zawroty głowy.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK

Skład

Substancje czynne

• Wenlafaksyna – główny składnik aktywny Alventy, odpowiedzialny za jej działanie przeciwdepresyjne poprzez wpływ na układ nerwowy.

Substancje pomocnicze

• Celuloza mikrokrystaliczna – pełni rolę substancji wypełniającej i stabilizującej.
• Skrobia żelowana – stosowana jako substancja wiążąca i poprawiająca konsystencję tabletki.
• Polisorbat 80 – surfaktant ułatwiający mieszanie składników.
• Tlenek żelaza czerwony – barwnik używany do nadania tabletce charakterystycznego koloru.
• Skrobia kukurydziana – działa jako substancja rozsadzająca, pomagając tabletce rozpaść się w organizmie.
• Magnezu stearynian – stosowany jako substancja poślizgowa, ułatwiająca proces produkcji.
• Hydroksypropylometyloceluloza – stosowana jako środek tworzący powłokę ochronną.
• Dwutlenek tytanu – barwnik nadający tabletce biały kolor.
• Triacetyna – plastyfikator stosowany w farmaceutycznych powłokach.

Mechanizm działania

Mechanizm hamowania wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny

Wenlafaksyna działa poprzez hamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, co zwiększa ich stężenie w synapsach nerwowych. Zwiększenie poziomu tych neuroprzekaźników pomaga w poprawie nastroju i redukcji objawów depresyjnych. Efekt ten jest wynikiem zmiany aktywności komórek nerwowych w mózgu.

Efekty farmakodynamiczne

Działanie farmakodynamiczne wenlafaksyny związane jest z jej wpływem na układ serotoninowy i noradrenergiczny. Lek ten może poprawiać nastrój, zwiększać motywację i zmniejszać lęk. Przy długotrwałym stosowaniu, Alventa pomaga w stabilizacji emocji i redukcji epizodów depresyjnych.

Wskazania do stosowania

Zaburzenia depresyjne

Alventa jest stosowana przede wszystkim w leczeniu dużych epizodów depresyjnych. Pomaga w redukcji objawów takich jak smutek, utrata zainteresowań i zmęczenie. Jest skuteczna zarówno w leczeniu ostrych epizodów, jak i w zapobieganiu nawrotom depresji.

Zaburzenia lękowe

Lek ten znajduje zastosowanie w leczeniu zaburzeń lękowych, takich jak uogólnione zaburzenie lękowe czy fobia społeczna. Działa poprzez zmniejszenie uczucia napięcia, niepokoju i strachu. Pomaga pacjentom w lepszym radzeniu sobie z codziennymi sytuacjami stresowymi.

Inne wskazania psychiatryczne

Wenlafaksyna może być również stosowana w innych wskazaniach psychiatrycznych, takich jak zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Lekarz może zalecić jej użycie w sytuacjach, gdy inne terapie okazały się nieskuteczne.

Dawkowanie

Dawkowanie początkowe

Zwykle rozpoczęcie terapii Alventą zaleca się od niskiej dawki, która stopniowo jest zwiększana. Standardowa dawka początkowa to 75 mg na dobę, podawana w jednorazowej dawce lub podzielona na dwie dawki. Ważne jest, aby dostosować dawkowanie do indywidualnych potrzeb pacjenta i jego reakcji na lek.

Dawkowanie podtrzymujące

Dawka podtrzymująca może wynosić od 75 mg do 150 mg na dobę, w zależności od nasilenia objawów i odpowiedzi pacjenta na leczenie. U niektórych pacjentów może być konieczne zwiększenie dawki do maksymalnej dawki 225 mg na dobę. Warto podkreślić, że wszelkie zmiany w dawkowaniu powinny być konsultowane z lekarzem.

Zmiany dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby

Pacjenci z niewydolnością nerek lub wątroby mogą wymagać dostosowania dawki. Zaleca się rozpoczęcie leczenia od mniejszej dawki niż standardowa i stopniowe jej zwiększanie. Konieczne może być również wydłużenie odstępów między dawkami, aby uniknąć kumulacji leku w organizmie.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na wenlafaksynę

Nie należy stosować Alventy u pacjentów z nadwrażliwością na wenlafaksynę lub którykolwiek ze składników pomocniczych. Reakcje alergiczne mogą objawiać się wysypką, obrzękiem lub trudnościami w oddychaniu. W przypadku wystąpienia takich objawów, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Stosowanie z inhibitorami MAO

Stosowanie Alventy jest przeciwwskazane w połączeniu z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO). Kombinacja ta może prowadzić do poważnych interakcji, w tym zespołu serotoninowego. Lek można rozpocząć dopiero po upływie co najmniej 14 dni od zakończenia terapii inhibitorami MAO.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje z inhibitorami MAO

Jak wspomniano wcześniej, jednoczesne stosowanie wenlafaksyny i inhibitorów MAO jest przeciwwskazane. Mogą wystąpić niebezpieczne reakcje, takie jak przyspieszone bicie serca, wzrost ciśnienia tętniczego oraz drgawki. Należy zachować odpowiedni odstęp czasowy między stosowaniem obu leków.

Interakcje z lekami wpływającymi na układ serotoniny

Alventa może wchodzić w interakcje z innymi lekami wpływającymi na układ serotoninowy, takimi jak SSRI i tryptany. Może to prowadzić do zespołu serotoninowego, charakteryzującego się objawami takimi jak pobudzenie, drżenie mięśni i gorączka. Ważne jest, aby lekarz prowadzący był świadomy wszystkich przyjmowanych przez pacjenta leków.

Interakcje z alkoholem

Stosowanie alkoholu podczas terapii wenlafaksyną może nasilać działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy. Może to prowadzić do zwiększonej senności, osłabienia koncentracji i opóźnionej reakcji na bodźce. Zaleca się unikanie spożywania alkoholu w trakcie leczenia Alventą.

Możliwe działania niepożądane

Częste działania niepożądane

Często występujące działania niepożądane obejmują nudności, suchość w ustach i zawroty głowy. Mogą również wystąpić bóle głowy, nadmierna potliwość i zaburzenia snu. Zazwyczaj objawy te są łagodne i ustępują w miarę kontynuacji leczenia.

Rzadkie działania niepożądane

Rzadziej obserwowane działania niepożądane to zaburzenia rytmu serca, wzrost ciśnienia krwi oraz reakcje alergiczne. Mogą wystąpić również drgawki, szczególnie w przypadku przedawkowania. W razie wystąpienia któregokolwiek z tych objawów, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza.

Objawy przedawkowania

Przedawkowanie wenlafaksyny może prowadzić do poważnych objawów, takich jak tachykardia, zawroty głowy, obrzęki, a nawet utrata przytomności. W przypadku podejrzenia przedawkowania, konieczna jest natychmiastowa pomoc medyczna. Leczenie obejmuje monitorowanie objawów i, w razie potrzeby, podanie odpowiednich środków leczniczych.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ pokarmu na wchłanianie leku

Pokarm może wpływać na szybkość wchłaniania wenlafaksyny, jednak nie zmienia jej biodostępności. Zaleca się przyjmowanie leku z jedzeniem, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia objawów żołądkowo-jelitowych. Regularne spożywanie posiłków może również pomóc w utrzymaniu stałej koncentracji leku we krwi.

Zasady spożywania alkoholu podczas terapii

Podczas terapii Alventą zaleca się unikanie picia alkoholu. Alkohol może nasilać działania niepożądane wenlafaksyny i zaburzać jej skuteczność terapeutyczną. W przypadku spożycia alkoholu, pacjent powinien zachować ostrożność i być świadom potencjalnych interakcji.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Stany wymagające szczególnej ostrożności

Pacjenci z chorobami nerek, wątroby lub serca wymagają szczególnej ostrożności podczas stosowania wenlafaksyny. Leki powinny być stosowane ostrożnie również u osób z historią drgawek lub zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Każda decyzja o rozpoczęciu terapii powinna być dokładnie przemyślana przez lekarza prowadzącego.

Monitorowanie pacjentów w trakcie terapii

Regularne monitorowanie pacjentów jest niezbędne, aby ocenić skuteczność leczenia i wczesne wykrycie działań niepożądanych. Pacjenci powinni zgłaszać wszelkie nowe objawy lub zmiany w samopoczuciu swojemu lekarzowi. Kontrola ciśnienia krwi i ocena czynności wątroby mogą być również zalecane w trakcie długotrwałej terapii.

Ryzyko samobójcze u pacjentów stosujących leki przeciwdepresyjne

Stosowanie wenlafaksyny, jak i innych leków przeciwdepresyjnych, może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, szczególnie na początku leczenia. Pacjenci, zwłaszcza młodsi dorośli, powinni być dokładnie obserwowani pod kątem zmian w zachowaniu. W przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów, niezbędna jest natychmiastowa konsultacja z lekarzem.