Ampicillin Sulbactam TZF to antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych, łączący ampicylinę z sulbaktamem, który zwiększa skuteczność leku poprzez hamowanie enzymów bakteryjnych rozkładających antybiotyk. Lek ten jest przeznaczony do stosowania pod nadzorem lekarza, który oceni jego odpowiedniość w zależności od rodzaju i ciężkości infekcji.
Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK
Postać | Dostępne dawki | Wielkość opakowania | Producent |
---|---|---|---|
Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań | 1 g ampicyliny + 0,5 g sulbaktamu; 2 g ampicyliny + 1 g sulbaktamu | 10 fiolek | Polfa Tarchomin |
Skład
Substancje czynne
- Ampicylina – antybiotyk z grupy penicylin, który działa poprzez hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii.
- Sulbaktam – inhibitor beta-laktamazy, który chroni ampicylinę przed enzymatycznym rozkładem przez bakterie.
Substancje pomocnicze
- W skład preparatu mogą wchodzić różnorodne substancje pomocnicze, które mają na celu stabilizację formy leku oraz ułatwienie jego podawania. Zazwyczaj mogą to być substancje takie jak magnez stearynowy, dwutlenek krzemu, celuloza mikrokrystaliczna i inne związki wspomagające.
Mechanizm działania
Ampicylina
Ampicylina działa jako antybiotyk beta-laktamowy, który jest skuteczny w zwalczaniu szerokiego spektrum bakterii Gram-dodatnich i niektórych bakterii Gram-ujemnych. Mechanizm jej działania polega na hamowaniu syntezy peptydoglikanu, strukturalnego składnika ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do lizy i śmierci komórki bakteryjnej. Ze względu na szerokie spektrum działania, jest stosowana w leczeniu wielu różnych infekcji bakteryjnych.
Sulbaktam
Sulbaktam jest inhibitorem beta-laktamazy, co oznacza, że blokuje enzymy produkowane przez niektóre bakterie, które rozkładają antybiotyki beta-laktamowe, takie jak ampicylina. Dzięki temu, sulbaktam chroni ampicylinę przed degradacją, zwiększając jej skuteczność przeciwko bakteriom opornym na samą ampicylinę. Kombinacja tych dwóch substancji czynnych pozwala na skuteczniejsze leczenie zakażeń wywołanych przez bakterie oporne.
Wskazania do stosowania
Infekcje bakteryjne
Ampicillin Sulbactam TZF jest zalecany w leczeniu różnorodnych infekcji bakteryjnych, gdzie typowe antybiotyki mogą być nieskuteczne z powodu oporności bakterii. Jest szczególnie użyteczny w przypadkach, gdzie beta-laktamazy odgrywają kluczową rolę w oporności.
Zakażenia układu oddechowego
Lek ten jest często stosowany w leczeniu zakażeń układu oddechowego, takich jak zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli i inne infekcje dróg oddechowych spowodowane przez bakterie wrażliwe na ampicylinę i sulbaktam.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich
Ampicillin Sulbactam TZF znajduje zastosowanie również w terapii zakażeń skóry i tkanek miękkich, w tym ran, owrzodzeń oraz infekcji związanych z ukąszeniami przez zwierzęta. Zapewnia skuteczną ochronę przed szerokim zakresem patogenów odpowiedzialnych za te stany.
Dawkowanie
Dawkowanie dla dorosłych
Standardowe dawki dla dorosłych zależą od rodzaju i ciężkości infekcji, ale zazwyczaj wynoszą 1,5-3 g co 6-8 godzin. Lekarz decyduje o ostatecznej dawce, biorąc pod uwagę indywidualne potrzeby pacjenta.
Dawkowanie dla dzieci
Dawkowanie dla dzieci jest ustalane na podstawie masy ciała i zwykle wynosi 50-100 mg/kg masy ciała na dobę, podzielone na kilka dawek. Dokładne dawkowanie powinno być zawsze konsultowane z pediatrą.
Sposób podawania
Lek podaje się dożylnie lub domięśniowo, co umożliwia szybkie i skuteczne działanie. Ważne jest, aby przestrzegać zaleceń dotyczących sposobu i częstotliwości podawania, aby zapewnić optymalną skuteczność leczenia.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na penicyliny
Pacjenci z nadwrażliwością na penicyliny powinni unikać stosowania Ampicillin Sulbactam TZF, ponieważ może to prowadzić do reakcji alergicznych, w tym ciężkiego wstrząsu anafilaktycznego.
Ciężka niewydolność nerek
Osoby z ciężką niewydolnością nerek mogą wymagać dostosowania dawkowania lub całkowitego unikania tego leku, ze względu na ryzyko kumulacji substancji czynnych i potencjalne działania toksyczne.
Interakcje z innymi lekami
Leki zwiększające toksyczność
Jednoczesne stosowanie ampicyliny z lekami nefrotoksycznymi, takimi jak aminoglikozydy może zwiększać ryzyko toksyczności nerkowej. Konieczne jest ostrożne monitorowanie czynności nerek w takich przypadkach.
Leki zmniejszające skuteczność
Niektóre antybiotyki, takie jak tetracykliny, mogą zmniejszać skuteczność ampicyliny. Dlatego ważne jest, by lekarz był świadomy wszystkich przyjmowanych leków, aby uniknąć niepożądanych interakcji.
Możliwe działania niepożądane
Reakcje alergiczne
U niektórych pacjentów mogą wystąpić reakcje alergiczne, objawiające się wysypką, świądem lub pokrzywką. W ciężkich przypadkach może dojść do reakcji anafilaktycznej, co wymaga natychmiastowej interwencji medycznej.
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
Ampicillin Sulbactam TZF może powodować zaburzenia jelitowe, takie jak biegunka, nudności czy wymioty. W przypadku przewlekłych dolegliwości zaleca się konsultację z lekarzem.
Zaburzenia wątroby
Lek może wpływać na czynność wątroby, co objawia się podwyższonymi wynikami badań funkcji wątroby. U pacjentów z istniejącymi problemami z wątrobą zaleca się regularne monitorowanie tych parametrów.
Stosowanie z jedzeniem i piciem
Wpływ jedzenia na wchłanianie
Podawanie Ampicillin Sulbactam TZF nie jest związane z koniecznością dostosowania do posiłków, ponieważ nie ma znaczącego wpływu jedzenia na jego wchłanianie i skuteczność.
Zalecenia dotyczące spożycia
Zaleca się spożywanie dużych ilości płynów podczas leczenia, co może pomóc w uniknięciu niektórych działań niepożądanych oraz wspomóc eliminację leku z organizmu.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Stosowanie w ciąży i laktacji
Stosowanie tego leku w ciąży i podczas karmienia piersią powinno być rozważone tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Zawsze zaleca się konsultację z lekarzem przed rozpoczęciem terapii.
Środki ostrożności u pacjentów z chorobami nerek
Pacjenci z chorobami nerek mogą wymagać dostosowania dawki, aby uniknąć nadmiernego obciążenia nerek. Regularne badania czynności nerek są zalecane w trakcie leczenia, aby zapewnić bezpieczeństwo terapeutyczne.