Benfogamma to suplement diety zawierający benfotiaminę, która jest pochodną witaminy B1 i wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego. Preparat może być pomocny w przypadku niedoborów tiaminy oraz w leczeniu neuropatii cukrzycowej.
Preparat dostępny wyłącznie na receptę: BRAK DANYCH
Postać | Dostępne dawki | Wielkość opakowania | Producent |
---|---|---|---|
Tabletki powlekane | 50 mg | 30 tabletek oraz 100 tabletek | Wörwag Pharma |
Skład
Substancje czynne
Benfogamma zawiera benfotiaminę, będącą rozpuszczalną w tłuszczach pochodną tiaminy, znanej również jako witamina B1. Benfotiamina charakteryzuje się większą biodostępnością w porównaniu z konwencjonalną witaminą B1. Dzięki temu jest efektywniej wchłaniania i transportowana do tkanek organizmu.
Substancje pomocnicze
W skład preparatu wchodzą również substancje pomocnicze, które mogą obejmować celulozę mikrokrystaliczną, skrobię żelowaną oraz krzemionkę koloidalną bezwodną. Te komponenty pomagają w formowaniu tabletki oraz ułatwiają jej rozpad w przewodzie pokarmowym. Dokładny skład zależy od konkretnej formuły produktu dostępnej na rynku.
Mechanizm działania
Przekształcenie benfotiaminy w organizmie
Benfotiamina, po wchłonięciu, jest szybko przekształcana w aktywną formę witaminy B1. Następnie uczestniczy w niezbędnych procesach metabolicznych, takich jak produkcja energii w komórkach. Dzięki swojej lipofilności, benfotiamina łatwiej przekracza bariery biologiczne, co zwiększa jej skuteczność.
Wpływ na metabolizm glukozy
Benfotiamina odgrywa kluczową rolę w metabolizmie glukozy, pomagając w przekształcaniu cukrów w energię. Uczestniczy w cyklu pentozofosforanowym, co jest szczególnie ważne w kontekście redukcji stresu oksydacyjnego. To działanie jest istotne w prewencji uszkodzeń komórek nerwowych, zwłaszcza u osób z cukrzycą.
Wskazania do stosowania
Polineuropatia cukrzycowa
Benfogamma jest powszechnie stosowana w leczeniu polineuropatii cukrzycowej, która objawia się bólem i drętwieniem kończyn. Dzięki poprawie metabolizmu glukozy, benfotiamina pomaga w łagodzeniu objawów związanych z uszkodzeniem nerwów. Regularne stosowanie może przynieść ulgę w bólu oraz poprawić funkcjonowanie nerwów.
Niedobory witaminy B1
Lek ten jest również wskazany w sytuacjach niedoboru witaminy B1, co może prowadzić do niekorzystnych objawów neurologicznych i metabolicznych. Niedobory te mogą występować na skutek niewłaściwej diety, przewlekłego nadużywania alkoholu lub zaburzeń wchłaniania. Uzupełnienie witaminy B1 jest kluczowe dla zachowania zdrowia układu nerwowego i prawidłowej przemiany materii.
Dawkowanie
Zalecana dawka dla dorosłych
Zalecana dawka dla dorosłych to zwykle 150-300 mg benfotiaminy dziennie, podzielona na 1-2 dawki. Dawkowanie może być dostosowane w zależności od nasilenia objawów oraz indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie. Należy stosować się do zaleceń lekarza prowadzącego lub informacji zawartych w ulotce.
Dawkowanie w przypadku dzieci i młodzieży
Stosowanie benfotiaminy u dzieci i młodzieży nie jest standardowo zalecane, chyba że lekarz zdecyduje inaczej. W takich przypadkach dawkowanie powinno być ustalane indywidualnie przez lekarza. Ważne jest, aby przestrzegać zaleceń specjalisty oraz monitorować reakcję dziecka na leczenie.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki
Benfogamma nie powinna być stosowana przez osoby z nadwrażliwością na benfotiaminę lub inne składniki preparatu. Reakcje alergiczne mogą obejmować wysypkę, świąd czy obrzęk. W przypadku wystąpienia takich objawów należy niezwłocznie przerwać stosowanie leku i skonsultować się z lekarzem.
Ciąża i laktacja
Stosowanie benfotiaminy w czasie ciąży i laktacji powinno być omówione z lekarzem. Chociaż nie ma jednoznacznych dowodów na szkodliwość, bezpieczeństwo stosowania nie zostało w pełni potwierdzone. Decyzja o kontynuacji leczenia powinna być podejmowana indywidualnie, z uwzględnieniem potencjalnych korzyści i ryzyka.
Interakcje z innymi lekami
Leki wpływające na wchłanianie witamin
Niektóre leki mogą wpływać na wchłanianie witamin, zmniejszając skuteczność benfotiaminy. Przykłady takich leków to niektóre antybiotyki oraz leki zobojętniające kwasy żołądkowe. Ważne jest, aby poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, aby uniknąć niepożądanych interakcji.
Interakcje z lekami przeciwcukrzycowymi
Benfogamma może oddziaływać z lekami przeciwcukrzycowymi, jednak informacje na ten temat są ograniczone. Zaleca się monitorowanie poziomu glukozy we krwi podczas jednoczesnego stosowania tych preparatów. Każda zmiana w leczeniu powinna być konsultowana z lekarzem.
Możliwe działania niepożądane
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
Do możliwych działań niepożądanych należą zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty czy biegunka. Działania te zwykle są łagodne i przejściowe. Jeśli jednak objawy się utrzymują, warto skonsultować się z lekarzem.
Reakcje alergiczne
U niektórych pacjentów mogą wystąpić reakcje alergiczne na benfotiaminę lub inne składniki leku. Mogą objawiać się one jako wysypka, świąd lub pokrzywka. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznej należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem.
Stosowanie z jedzeniem i piciem
Wpływ pokarmu na wchłanianie benfotiaminy
Benfogamma może być przyjmowana niezależnie od posiłków, co jest wygodne dla pacjentów. Pokarm nie ma istotnego wpływu na wchłanianie benfotiaminy, dzięki jej lipofilności. Należy jednak przestrzegać zaleceń dotyczących dawkowania i czasu przyjmowania leku.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Stosowanie u pacjentów z chorobami nerek
Pacjenci z chorobami nerek powinni skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania benfotiaminy. Choroby nerek mogą wpływać na metabolizm i wydalanie leku. W takich przypadkach konieczne może być dostosowanie dawki lub częstsze monitorowanie stanu zdrowia pacjenta.
Monitorowanie przy długotrwałym stosowaniu
Przy długotrwałym stosowaniu benfogammy zaleca się regularne monitorowanie stanu zdrowia, zwłaszcza u pacjentów z chorobami przewlekłymi. Należy zwrócić uwagę na ewentualne objawy niepożądane i zmiany w stanie zdrowia. Każda decyzja o kontynuacji leczenia powinna być podejmowana w oparciu o konsultacje z lekarzem.