Betaferon to lek zawierający interferon beta-1b, który stosuje się w leczeniu stwardnienia rozsianego, pomagając zmniejszyć częstość rzutów choroby. Działa poprzez modulację układu odpornościowego, co pozwala kontrolować przebieg choroby i spowalnia postęp niepełnosprawności.
Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK
Postać | Dostępne dawki | Wielkość opakowania | Producent |
---|---|---|---|
Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań | 8 mln IU (250 mikrogramów) | 15 fiolek | Bayer AG |
Skład
Substancje czynne
- Interferon beta-1b: Jest to białko o właściwościach immunomodulujących, które odgrywa kluczową rolę w terapii stwardnienia rozsianego.
Substancje pomocnicze
- Albumina ludzka: Służy jako stabilizator białkowy, który pomaga w utrzymaniu właściwości farmakologicznych substancji czynnej.
- Mannitol: Pełni funkcję substancji pomocniczej, wspierając rozpuszczanie i stabilizację preparatu.
Mechanizm działania
Interferon beta-1b działa poprzez modulowanie aktywności układu odpornościowego. Zmniejsza on zdolność komórek układu odpornościowego do atakowania osłonek mielinowych, które otaczają nerwy w mózgu i rdzeniu kręgowym. Działanie to prowadzi do redukcji częstości i ciężkości rzutów choroby oraz spowalnia postęp zmian chorobowych.
Wskazania do stosowania
Stwardnienie rozsiane
Betaferon jest zalecany dla pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem stwardnienia rozsianego. Lek pomaga w zmniejszeniu częstości nawrotów i opóźnia progresję choroby.
Formy rzutowo-remisyjne
Lek jest szczególnie skuteczny u pacjentów z rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego. Interferon beta-1b pomaga w zmniejszeniu nasilenia rzutów i wspiera utrzymanie remisji.
Dawkowanie
Standardowe dawkowanie
Betaferon jest zazwyczaj podawany w formie wstrzyknięcia podskórnego co drugi dzień. Standardowa dawka wynosi 250 mikrogramów (8 milionów IU).
Dostosowanie dawki
Dawkowanie może być dostosowane na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta oraz obserwacji działań niepożądanych. Zmiany dawkowania powinny być przeprowadzane pod ścisłą kontrolą lekarza.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość
Pacjenci z nadwrażliwością na interferon beta-1b lub inne składniki preparatu nie powinni stosować Betaferonu. Reakcje alergiczne mogą być poważne i wymagać natychmiastowej interwencji medycznej.
Ciężka depresja
Osoby z ciężką depresją lub myślami samobójczymi powinny unikać stosowania tego leku. W takich przypadkach konieczna jest konsultacja z psychiatrą przed rozpoczęciem terapii.
Interakcje z innymi lekami
Immunomodulatory
Stosowanie Betaferonu z innymi immunomodulatorami może zwiększać ryzyko działań niepożądanych. Konieczne jest monitorowanie pacjenta pod kątem potencjalnych interakcji.
Kortykosteroidy
Kombinacja Betaferonu z kortykosteroidami może być stosowana w pewnych sytuacjach klinicznych. Jednakże zaleca się ostrożność i regularne monitorowanie stanu zdrowia pacjenta.
Możliwe działania niepożądane
Objawy grypopodobne
Pacjenci mogą doświadczać objawów takich jak gorączka, dreszcze, bóle mięśni i zmęczenie. Objawy te zazwyczaj ustępują z czasem i mogą być złagodzone poprzez stosowanie leków przeciwbólowych.
Reakcje skórne w miejscu wstrzyknięcia
Częstym działaniem niepożądanym są reakcje skórne, takie jak zaczerwienienie, obrzęk czy ból w miejscu wstrzyknięcia. Regularne zmiany miejsca wstrzyknięć mogą pomóc w minimalizacji tych objawów.
Stosowanie z jedzeniem i piciem
Wpływ pokarmu
Pokarm nie wpływa na działanie Betaferonu, więc lek może być przyjmowany niezależnie od posiłków. Pacjenci nie muszą modyfikować swojej diety podczas stosowania leku.
Spożycie alkoholu
Spożycie alkoholu może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i wpływać na skuteczność leczenia. Zaleca się ograniczenie spożycia alkoholu podczas terapii.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Monitorowanie funkcji wątroby
Regularne badania funkcji wątroby są zalecane podczas stosowania Betaferonu, ponieważ lek może wpływać na jej pracę. W przypadku nieprawidłowych wyników, lekarz może zadecydować o przerwaniu leczenia.
Ocena stanu psychicznego
Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem zmian stanu psychicznego, w tym pojawienia się depresji lub myśli samobójczych. W razie potrzeby konieczne może być skonsultowanie się z odpowiednim specjalistą.