Bioxetin to lek zawierający fluoksetynę, stosowany głównie w leczeniu depresji, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych oraz niektórych rodzajów zaburzeń lękowych. Działa poprzez zwiększenie poziomu serotoniny w mózgu, co może poprawić nastrój i samopoczucie pacjenta.
Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK
Postać | Dostępne dawki | Wielkość opakowania | Producent |
---|---|---|---|
Tabletki powlekane | 20 mg | 28 tabletek | Krka |
Skład
Substancje czynne
Bioxetin zawiera jako substancję czynną fluoksetynę, która jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny. Fluoksetyna jest stosowana w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych. Jej działanie polega na zwiększaniu poziomu serotoniny w mózgu, co pomaga poprawić nastrój pacjenta.
Substancje pomocnicze
W skład Bioxetin wchodzą również substancje pomocnicze, które wspomagają jego działanie i stabilność. Są to:
- Laktoza jednowodna – pełni rolę substancji wypełniającej.
- Skrobia żelowana – ułatwia przyswajanie leku.
- Kroskarmeloza sodowa – wspomaga rozpad tabletki w przewodzie pokarmowym.
- Hydroksypropyloceluloza – działa jako środek wiążący.
- Talk – działa jako środek poślizgowy.
- Stearynian magnezu – zapobiega przywieraniu składników do maszyn produkcyjnych.
Mechanizm działania
Działanie na układ nerwowy
Fluoksetyna, substancja czynna Bioxetinu, działa na ośrodkowy układ nerwowy. Poprzez hamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny, zwiększa jej dostępność w synapsach neuronów. To przyczynia się do poprawy przewodnictwa nerwowego i równowagi emocjonalnej.
Wpływ na neurotransmitery
Fluoksetyna wpływa głównie na serotoninę, kluczowy neurotransmiter odpowiedzialny za regulację nastroju, lęku i snu. Dzięki zwiększeniu poziomu serotoniny, Bioxetin pomaga w łagodzeniu objawów depresji i innych zaburzeń psychicznych.
Wskazania do stosowania
Depresja
Bioxetin jest szeroko stosowany w leczeniu depresji. Pomaga złagodzić objawy takie jak smutek, utrata zainteresowań czy zaburzenia snu. Regularne stosowanie leku przyczynia się do poprawy jakości życia pacjentów.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne
Lek jest również skuteczny w terapii zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (OCD). Zmniejsza częstotliwość i intensywność natrętnych myśli oraz związanych z nimi rytuałów.
Bulimia nervosa
Fluoksetyna znajduje zastosowanie w leczeniu bulimii nervosa, dzięki zmniejszaniu liczby epizodów objadania się i prowokowania wymiotów. Pomaga kontrolować impulsy związane z odżywianiem.
Dawkowanie
Dawkowanie dla dorosłych
Standardowa dawka dla dorosłych z depresją to 20 mg na dobę. Dawka może być zwiększana w zależności od reakcji pacjenta, jednak zmiany dawkowania powinny być dokonane pod nadzorem lekarza.
Dawkowanie dla dzieci i młodzieży
W przypadku dzieci i młodzieży stosowanie Bioxetin powinno być ściśle kontrolowane przez lekarza. Zwykle rozpoczyna się od niższych dawek, które są stopniowo zwiększane w zależności od reakcji na leczenie.
Zmiany dawkowania w przypadku niewydolności nerek lub wątroby
Pacjenci z niewydolnością nerek lub wątroby mogą wymagać dostosowania dawki. Zmniejszenie dawki jest zalecane, aby uniknąć kumulacji leku w organizmie, co mogłoby prowadzić do zwiększonego ryzyka działań niepożądanych.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na fluoksetynę
Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na fluoksetynę lub jakikolwiek inny składnik preparatu. Objawy alergii mogą obejmować wysypkę, swędzenie lub trudności w oddychaniu.
Jednoczesne przyjmowanie inhibitorów MAO
Unikać należy jednoczesnego stosowania Bioxetin z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO). Może to prowadzić do poważnych interakcji, w tym zespołu serotoninowego, który zagraża życiu.
Interakcje z innymi lekami
Interakcje z inhibitorami MAO
Przyjmowanie Bioxetin razem z inhibitorami MAO jest przeciwwskazane. Po zakończeniu terapii jednym z tych leków, należy odczekać co najmniej dwa tygodnie przed rozpoczęciem terapii drugim.
Interakcje z lekami przeciwzakrzepowymi
Fluoksetyna może zwiększać działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna. Regularne monitorowanie parametrów krzepnięcia jest zalecane, aby uniknąć ryzyka krwawienia.
Interakcje z innymi lekami psychotropowymi
Bioxetin może wchodzić w interakcje z innymi lekami psychotropowymi, zwiększając ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Szczególną ostrożność należy zachować przy jednoczesnym stosowaniu z lekami wpływającymi na układ serotoninergiczny.
Możliwe działania niepożądane
Często występujące działania niepożądane
Do częstych działań niepożądanych należą nudności, bóle głowy, bezsenność oraz zmęczenie. Objawy te zazwyczaj ustępują po kilku tygodniach stosowania leku.
Rzadkie działania niepożądane
Rzadziej mogą wystąpić takie objawy jak drżenie mięśni, wysypki skórne lub zaburzenia rytmu serca. W przypadku ich pojawienia się należy skonsultować się z lekarzem.
Działania niepożądane o potencjalnym znaczeniu klinicznym
Do poważnych działań niepożądanych należą objawy zespołu serotoninowego, drgawki oraz reakcje alergiczne. W przypadku ich wystąpienia konieczna jest pilna interwencja medyczna.
Stosowanie z jedzeniem i piciem
Wpływ jedzenia na wchłanianie
Bioxetin można przyjmować niezależnie od posiłków. Jednakże, spożywanie leku z jedzeniem może pomóc zminimalizować ryzyko wystąpienia nudności.
Interakcja z alkoholem
Nie zaleca się spożywania alkoholu podczas terapii Bioxetin, ponieważ może on nasilać działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy i zwiększać ryzyko działań niepożądanych.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Ryzyko samobójstw u pacjentów młodocianych
Stosowanie fluoksetyny, zwłaszcza na początku terapii, może zwiększać ryzyko myśli i zachowań samobójczych u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych. Ważne jest uważne monitorowanie pacjentów w tej grupie wiekowej.
Monitorowanie w przypadku zaburzeń maniakalnych
Pacjenci z historią zaburzeń dwubiegunowych mogą być narażeni na wywołanie epizodu maniakalnego. Zaleca się regularne monitorowanie stanu psychicznego pacjenta podczas terapii.
Ostrożność u pacjentów z chorobami serca
Fluoksetyna może wpływać na rytm serca, dlatego pacjenci z chorobami serca powinni stosować lek z ostrożnością. Zaleca się regularne kontrole kardiologiczne w trakcie długotrwałej terapii.