Broncho to lek stosowany w leczeniu objawów związanych z chorobami dróg oddechowych, takimi jak kaszel i duszność. Działa poprzez rozszerzanie oskrzeli, co ułatwia oddychanie i poprawia komfort pacjenta.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: BRAK DANYCH

Skład

Substancje czynne

• Guaifenesyna
• Dekstrometorfan

Substancje pomocnicze

• Kwas cytrynowy
• Benzoesan sodu
• Aromaty naturalne

Mechanizm działania

Działanie farmakologiczne

Guaifenesyna działa jako środek wykrztuśny, wspomagając usuwanie śluzu z dróg oddechowych. Dekstrometorfan to środek przeciwkaszlowy, który działa na centrum kaszlu w mózgu. Razem, te substancje pomagają złagodzić objawy kaszlu i ułatwiają oddychanie.

Wpływ na układ oddechowy

Guaifenesyna rozrzedza śluz, co ułatwia jego wydalanie z dróg oddechowych, poprawiając funkcję oddechową. Dekstrometorfan skutecznie hamuje odruch kaszlowy, co jest korzystne w przypadku suchego, męczącego kaszlu. Kombinacja obu substancji prowadzi do poprawy komfortu oddychania.

Wskazania do stosowania

Choroby układu oddechowego

Lek Broncho jest wskazany w leczeniu objawowym kaszlu towarzyszącego infekcjom górnych dróg oddechowych. Może być stosowany w przypadku zapalenia oskrzeli, gdzie występuje duszny kaszel z zalegającym śluzem. Jest również zalecany przy przeziębieniu z męczącym, suchym kaszlem.

Profilaktyka i leczenie

Broncho stosuje się w celu łagodzenia objawów kaszlu oraz wspomagania usuwania śluzu z dróg oddechowych. Lek nie działa prewencyjnie, ale może być częścią terapii w trakcie infekcji. Jest przeznaczony do krótkotrwałego stosowania w celu szybkiego złagodzenia objawów.

Dawkowanie

Dawkowanie u dorosłych

Zalecana dawka dla dorosłych to 10 ml syropu trzy do czterech razy dziennie. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dziennej, która wynosi 40 ml.

Dawkowanie u dzieci

Dla dzieci powyżej 12. roku życia zaleca się 5 ml syropu trzy do czterech razy dziennie. Lek nie jest zalecany dla dzieci poniżej 12. roku życia.

Czas trwania terapii

Terapia nie powinna przekraczać 7 dni bez konsultacji z lekarzem. W przypadku utrzymywania się objawów zaleca się kontakt z lekarzem.

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania bezwzględne

Nie stosować u pacjentów z nadwrażliwością na guaifenesynę lub dekstrometorfan. Przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby.

Przeciwwskazania względne

Ostrożność zaleca się u pacjentów z astmą lub przewlekłymi chorobami płuc. Należy unikać stosowania u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje farmakokinetyczne

Dekstrometorfan może wchodzić w interakcje z inhibitorami MAO, co może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych. W przypadku stosowania innych leków przeciwkaszlowych należy zachować ostrożność.

Interakcje farmakodynamiczne

Leki działające na ośrodkowy układ nerwowy, takie jak leki nasenne czy uspokajające, mogą nasilać działanie dekstrometorfanu. Wpływ guaifenesyny może być osłabiony przez leki zmniejszające wydzielanie śluzu.

Możliwe działania niepożądane

Działania niepożądane o wysokiej częstotliwości

Najczęstsze działania niepożądane to nudności, zawroty głowy i senność. Mogą wystąpić na początku terapii, ale zazwyczaj ustępują po kilku dniach.

Działania niepożądane o niskiej częstotliwości

Rzadziej występujące objawy to reakcje alergiczne, w tym wysypka skórna i świąd. W przypadku ciężkich reakcji alergicznych należy przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ jedzenia na wchłanianie

Jedzenie nie wpływa istotnie na wchłanianie leku, dlatego można go przyjmować niezależnie od posiłków. Zaleca się jednak unikanie spożywania alkoholu w trakcie terapii.

Zalecenia dotyczące spożycia płynów

Podczas stosowania leku zaleca się zwiększenie spożycia płynów. Pomoże to w rozrzedzaniu śluzu i ułatwi jego wydalanie z dróg oddechowych.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Specjalne grupy pacjentów

Ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u osób w podeszłym wieku. Kobiety w ciąży i karmiące piersią powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem terapii.

Rola monitorowania terapii

W przypadku stosowania leku przez dłuższy czas konieczne jest monitorowanie stanu pacjenta przez lekarza. Regularne wizyty pozwalają na ocenę skuteczności terapii oraz wykrycie ewentualnych działań niepożądanych.