Brukinsa to lek stosowany w leczeniu niektórych typów nowotworów krwi, takich jak chłoniak z komórek płaszcza, poprzez hamowanie działania enzymu BTK, co prowadzi do zahamowania wzrostu komórek nowotworowych. Jest przeznaczony dla pacjentów dorosłych i zwykle podawany w formie doustnej.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK

Skład

Substancje czynne

Brukinsa zawiera jako substancję czynną zanubrutinib, który jest inhibitorem kinazy Brutona. Kinaza Brutona odgrywa kluczową rolę w rozwoju i funkcjonowaniu komórek B, co czyni ją celem terapeutycznym w chorobach nowotworowych z udziałem tych komórek.

Substancje pomocnicze

W skład Brukinsa wchodzą także różne substancje pomocnicze, które pomagają w formowaniu tabletki i wchłanianiu leku. Są to między innymi: celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna i stearynian magnezu. Substancje te są powszechnie stosowane w przemyśle farmaceutycznym i są uznawane za bezpieczne.

Mechanizm działania

Zanubrutinib działa poprzez selektywne hamowanie kinazy Brutona. To prowadzi do zahamowania sygnalizacji w komórkach B, co skutkuje ich zmniejszoną proliferacją i przetrwaniem. Mechanizm ten jest szczególnie skuteczny w leczeniu nowotworów pochodzenia limfoidalnego, w tym chłoniaków.

Wskazania do stosowania

Brukinsa jest wskazana do stosowania u pacjentów z różnymi typami chłoniaków z komórek B, w tym przewlekłą białaczką limfocytową i szpiczakiem mnogim. Stosowanie leku jest zalecane w przypadkach, gdy inne terapie są nieskuteczne lub niewystarczające. Lek jest również stosowany w leczeniu pacjentów z makroglobulinemią Waldenströma.

Dawkowanie

Dawkowanie dla dorosłych

Zalecana dawka Brukinsa dla dorosłych wynosi zazwyczaj 160 mg dwa razy na dobę. Alternatywnie można stosować 320 mg raz dziennie, w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta i reakcji na leczenie. Każda zmiana dawki powinna być konsultowana z lekarzem.

Dawkowanie dla dzieci

Brukinsa nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży, ponieważ nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności w tej grupie wiekowej. W razie konieczności leczenia młodszych pacjentów, decyzję podejmuje lekarz specjalista.

Dawkowanie w szczególnych populacjach

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby może być konieczne dostosowanie dawki. Należy zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby. Dla pacjentów z łagodną niewydolnością wątroby zazwyczaj nie jest wymagane dostosowywanie dawki.

Przeciwwskazania

Stosowanie Brukinsa jest przeciwwskazane u pacjentów z nadwrażliwością na którąkolwiek z substancji czynnych lub pomocniczych. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Przeciwwskazaniem jest również obecność aktywnej infekcji, która może pogarszać stan zdrowia pacjenta w trakcie leczenia.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje z inhibitorami CYP3A4

Brukinsa podlega metabolizmowi przez enzym CYP3A4, dlatego leki będące inhibitorami tego enzymu, takie jak ketokonazol, mogą zwiększać stężenie zanubrutinibu we krwi. Może to prowadzić do nasilenia działań niepożądanych, dlatego konieczne jest monitorowanie pacjenta i ewentualna modyfikacja dawki.

Interakcje z induktorami CYP3A4

Induktory CYP3A4, takie jak ryfampicyna, mogą zmniejszać stężenie zanubrutinibu, co z kolei może osłabiać jego działanie terapeutyczne. W takim przypadku lekarz może rozważyć zwiększenie dawki lub zastosowanie alternatywnej terapii.

Interakcje z innymi lekami onkologicznymi

Brukinsa może wchodzić w interakcje z innymi lekami stosowanymi w onkologii, co może wpływać na ich skuteczność lub bezpieczeństwo. Przykładem mogą być leki działające na układ immunologiczny, które mogą nasilać działania niepożądane.

Możliwe działania niepożądane

Często występujące działania niepożądane

Do często występujących działań niepożądanych Brukinsa należą zmęczenie, biegunka i zmniejszenie liczby białych krwinek (neutropenia). Mogą także wystąpić infekcje dróg oddechowych oraz nudności.

Rzadko występujące działania niepożądane

Rzadziej mogą wystąpić: krwawienia, wysypki skórne i reakcje alergiczne. Rzadkie działania niepożądane są zazwyczaj łagodniejsze, ale wymagają monitorowania, aby zapobiec ich nasileniu.

Reakcje alergiczne

W przypadku wystąpienia reakcji alergicznych, takich jak trudności w oddychaniu, obrzęki czy pokrzywka, należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skonsultować się z lekarzem. Reakcje te mogą być niebezpieczne dla zdrowia i wymagają szybkiej interwencji medycznej.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ pokarmu na wchłanianie

Brukinsa może być przyjmowana z jedzeniem lub bez, ponieważ pokarm nie wpływa znacząco na jej wchłanianie. Zaleca się jednak przyjmowanie leku o stałej porze każdego dnia, aby utrzymać stabilne stężenie we krwi.

Spożycie alkoholu

Podczas stosowania Brukinsa zaleca się unikanie spożywania alkoholu, ponieważ może on nasilać działanie niepożądane leku, takie jak zawroty głowy czy uczucie zmęczenia. Alkohol może również wpływać na metabolizm zanubrutinibu.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Specyficzne populacje pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku mogą być bardziej wrażliwi na działanie Brukinsa i wymagać specjalnego monitorowania. Kobiety w ciąży oraz karmiące piersią powinny unikać stosowania leku, ponieważ może on wpływać na płód lub niemowlę.

Konieczność monitorowania laboratoryjnego

Podczas leczenia Brukinsa zaleca się regularne badania krwi, aby monitorować parametry takie jak liczba białych krwinek. Regularne kontrole pomagają w identyfikacji potencjalnych działań niepożądanych oraz dostosowaniu terapii.

Ryzyko związane z niewydolnością nerek lub wątroby

Pacjenci z niewydolnością nerek lub wątroby muszą być pod szczególną opieką lekarską podczas stosowania Brukinsa. W tych grupach ryzyko wystąpienia działań niepożądanych może być zwiększone, dlatego wymagają one indywidualnego podejścia terapeutycznego.