Cital

« Back to Glossary Index

Cital to lek stosowany w leczeniu depresji oraz niektórych zaburzeń lękowych, zawierający substancję czynną citalopram, która zwiększa poziom serotoniny w mózgu. Działanie leku może uwidocznić się po kilku tygodniach stosowania, dlatego ważne jest regularne przyjmowanie zgodnie z zaleceniami lekarza.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: BRAK DANYCH

PostaćDostępne dawkiWielkość opakowaniaProducent
Tabletki powlekane10 mg, 20 mg28 tabletek, 56 tabletekOrion Pharma

Skład

Substancje czynne

Cital zawiera citalopram hydrobromide, który jest głównym składnikiem aktywnym leku. Odpowiada on za działanie przeciwdepresyjne i anksjolityczne, wpływając na układ nerwowy poprzez regulację poziomu serotoniny.

Substancje pomocnicze

W składzie Citalu znajdują się również substancje pomocnicze takie jak:

  • Kroskarmeloza sodowa: pełni rolę środka wspomagającego rozpuszczalność.
  • Stearynian magnezu: działa jako środek poślizgowy, ułatwiający formowanie tabletek.
  • Celuloza mikrokrystaliczna: zapewnia stabilność strukturalną tabletek.
  • Krzemionka koloidalna bezwodna: poprawia płynność proszku leku.
  • Skrobia żelowana: wspomaga wiązanie składników w tabletce.

Mechanizm działania

Działanie na układ nerwowy

Cital działa przede wszystkim poprzez wpływ na układ nerwowy, w szczególności na transmisję serotoninergiczną. Jego działanie polega na hamowaniu wychwytu zwrotnego serotoniny, co prowadzi do zwiększenia jej dostępności w synapsach mózgowych. Dzięki temu poprawia nastrój i redukuje objawy depresji oraz lęku.

Wpływ na receptor serotoninowy

Mechanizm działania citalopramu obejmuje selektywne blokowanie transportera serotoniny, co zwiększa jej stężenie w przestrzeni synaptycznej. Wpływa to na różne receptory serotoninowe, przede wszystkim 5-HT1A, co jest kluczowe dla efektów terapeutycznych w leczeniu depresji i zaburzeń lękowych.

Wskazania do stosowania

Depresja

Cital jest wskazany do leczenia depresji, zarówno w fazie ostrej, jak i w celu zapobiegania nawrotom. Jego skuteczność w redukcji objawów depresyjnych wynika z poprawy funkcjonowania neuroprzekaźników w mózgu.

Zaburzenia lękowe

Lek ten stosuje się również w terapii zaburzeń lękowych, w tym zespołu lęku uogólnionego i fobii społecznej. Poprzez regulację poziomu serotoniny, Cital pomaga pacjentom w złagodzeniu objawów lękowych i poprawie jakości życia.

Dawkowanie

Dawkowanie początkowe

Zalecana dawka początkowa Citalu wynosi 20 mg na dobę, przyjmowana najlepiej rano lub wieczorem. Dawkę należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta, w zależności od reakcji na leczenie.

Dawkowanie podtrzymujące

W przypadku długoterminowej terapii, dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj 20-40 mg na dobę. Ważne jest, aby stosować się do zaleceń lekarza i nie zmieniać dawki bez konsultacji.

Dawkowanie u osób starszych

Osoby starsze mogą wymagać mniejszej dawki początkowej, zazwyczaj 10 mg na dobę, z możliwością zwiększenia do maksymalnie 20 mg, w zależności od tolerancji leku.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na citalopram

Lek ten jest przeciwwskazany u osób z nadwrażliwością na citalopram lub jakikolwiek składnik pomocniczy. Reakcje alergiczne mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Zespół serotoninowy

Cital nie powinien być stosowany u pacjentów z historią zespołu serotoninowego, który jest poważnym stanem wynikającym z nadmiaru serotoniny w ośrodkowym układzie nerwowym. Może prowadzić do objawów takich jak pobudzenie, halucynacje, kołatanie serca czy wzrost ciśnienia krwi.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje z inhibitorami MAO

Cital nie może być stosowany jednocześnie z inhibitorami MAO (monoaminooksydazy) ani w okresie 14 dni po ich odstawieniu. Taka kombinacja może prowadzić do groźnych dla życia interakcji, w tym do zespołu serotoninowego.

Interakcje z lekami przeciwdepresyjnymi

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania Citalu z innymi lekami przeciwdepresyjnymi, zwłaszcza innymi SSRI lub SNRI. Mogą one nasilać działanie citalopramu i zwiększać ryzyko działań niepożądanych.

Inne potencjalne interakcje

Cital może wchodzić w interakcje z innymi lekami, w tym z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) oraz lekami przeciwzakrzepowymi. Mogą one zwiększać ryzyko krwawień, dlatego konieczna jest konsultacja z lekarzem przed rozpoczęciem takiej terapii.

Możliwe działania niepożądane

Działania ogólnoustrojowe

Do działań ogólnoustrojowych należą nudności, zmęczenie i potliwość. Objawy te mogą występować na początku leczenia i zazwyczaj ustępują z czasem.

Zaburzenia układu nerwowego

Cital może powodować zaburzenia snu, bóle głowy oraz zawroty głowy. W przypadku nasilenia tych objawów należy skontaktować się z lekarzem.

Reakcje alergiczne

Reakcje alergiczne na składniki Citalu są rzadkie, ale mogą obejmować wysypkę, świąd, obrzęk twarzy lub trudności w oddychaniu. W razie ich wystąpienia należy natychmiast zasięgnąć pomocy medycznej.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ jedzenia na wchłanianie

Cital można przyjmować z jedzeniem lub bez, gdyż pokarm nie wpływa znacząco na jego wchłanianie. Zaleca się przyjmowanie leku o stałej porze dnia, aby utrzymać stabilny poziom substancji czynnej w organizmie.

Stosowanie z alkoholem

Podczas leczenia Citalem należy unikać spożywania alkoholu, ponieważ może on nasilać działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy i zwiększać ryzyko działań niepożądanych.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Ostrzeżenia dotyczące zaburzeń czynności wątroby

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni stosować Cital ostrożnie, z uwagi na możliwość zwiększenia stężenia leku w organizmie. Może być konieczne dostosowanie dawki przez lekarza.

Ostrzeżenia dotyczące zaburzeń czynności nerek

Osoby z zaburzeniami czynności nerek powinny być pod ścisłą kontrolą podczas leczenia Citalem. Lekarz może zalecić odpowiednie modyfikacje dawkowania w zależności od stopnia niewydolności nerek.

Środki ostrożności w przypadku samobójczych myśli

U pacjentów przyjmujących Cital, zwłaszcza młodych dorosłych, może zwiększyć się ryzyko wystąpienia myśli samobójczych. Ważne jest, aby bliscy i opiekunowie byli świadomi tego ryzyka i monitorowali zmiany w zachowaniu pacjenta.