Clindamycin

« Back to Glossary Index

Clindamycyna to antybiotyk stosowany w leczeniu różnych zakażeń bakteryjnych, w tym zakażeń skóry, kości i układu oddechowego. Działa poprzez hamowanie syntezy białek bakteryjnych, co prowadzi do zahamowania wzrostu bakterii.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK

PostaćDostępne dawkiWielkość opakowaniaProducent
Kapsułki150 mg, 300 mg16 kapsułek, 24 kapsułkiPfizer
Roztwór do wstrzykiwań150 mg/ml4 ampułki po 2 mlFresenius Kabi
Żel10 mg/g30 gGlaxoSmithKline
Roztwór doustny75 mg/5 ml100 mlbrak danych

Skład

Substancje czynne

  • Klindamycyna

Substancje pomocnicze

W zależności od formy farmaceutycznej, klindamycyna może zawierać różne substancje pomocnicze. Na przykład, w przypadku kapsułek mogą to być: skrobia kukurydziana, laktoza jednowodna, talk, stearynian magnezu. W przypadku kremów lub maści, substancje pomocnicze mogą obejmować: alkohol cetostearylowy, parafinę płynną, wazelinę białą.

Mechanizm działania

Klindamycyna jest antybiotykiem lincosamidowym, który działa poprzez wiązanie się z podjednostką 50S rybosomu bakteryjnego. Zapobiega to syntezie białek niezbędnych do wzrostu i reprodukcji bakterii, co prowadzi do ich śmierci. Działa głównie bakteriostatycznie, ale w wyższych stężeniach może wykazywać działanie bakteriobójcze wobec wrażliwych szczepów.

Wskazania do stosowania

Zakażenia bakteryjne

Klindamycyna jest stosowana w leczeniu różnorodnych zakażeń bakteryjnych wywołanych przez wrażliwe na nią szczepy bakterii. Leczy zarówno zakażenia wywołane przez bakterie beztlenowe, jak i niektóre Gram-dodatnie.

Zakażenia skóry i tkanek miękkich

Jest szczególnie skuteczna w leczeniu infekcji skóry i tkanek miękkich, takich jak ropnie, zapalenie mieszka włosowego, czy infekcje ran. Często stosowana jest także w leczeniu trądziku.

Zakażenia układu oddechowego

Klindamycyna znajduje zastosowanie w terapii zakażeń układu oddechowego, takich jak zapalenie płuc, szczególnie wywołanych przez bakterie beztlenowe lub Streptococcus pneumoniae.

Zakażenia wewnątrzbrzuszne

Lek ten jest także stosowany w leczeniu zakażeń wewnątrzbrzusznych, takich jak zapalenie otrzewnej i ropień wewnątrzbrzuszny, często w połączeniu z innymi antybiotykami.

Profilaktyka zakażeń pooperacyjnych

Klindamycyna jest stosowana w profilaktyce zakażeń pooperacyjnych, zwłaszcza w przypadku operacji w rejonach ciała narażonych na zakażenia bakteriami beztlenowymi.

Dawkowanie

Dawkowanie u dorosłych

U dorosłych zazwyczaj stosuje się dawkę od 150 mg do 450 mg co 6 do 8 godzin w zależności od ciężkości zakażenia. Dawkowanie i czas trwania terapii zależą od rodzaju i lokalizacji infekcji oraz reakcji pacjenta na leczenie.

Dawkowanie u dzieci

Dawka dla dzieci jest zazwyczaj ustalana na podstawie masy ciała i wynosi od 8 mg/kg do 25 mg/kg na dobę, podzielona na 3 lub 4 dawki. Należy przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących dawkowania u dzieci.

Dostosowanie dawki w przypadku niewydolności nerek lub wątroby

U pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby może być konieczne dostosowanie dawki klindamycyny. W takich przypadkach lekarz powinien dokładnie monitorować stan pacjenta i dostosować dawkowanie w razie potrzeby.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na klindamycynę

Osoby z nadwrażliwością na klindamycynę lub inne antybiotyki linkozamidowe powinny unikać stosowania tego leku. Może to prowadzić do reakcji alergicznych, które mogą być poważne.

Historia zapalenia jelita grubego

Pacjenci, u których występowało zapalenie jelita grubego związane ze stosowaniem antybiotyków, powinni zachować ostrożność przy stosowaniu klindamycyny. Klindamycyna może zwiększyć ryzyko nawrotu choroby.

Interakcje z innymi lekami

Antybiotyki linkozamidowe

Klindamycyna może wchodzić w interakcje z innymi antybiotykami linkozamidowymi, co może wpływać na skuteczność leczenia. Jednoczesne stosowanie takich leków powinno być rozważane ostrożnie.

Leki przeciwhistaminowe

Chociaż nie ma bezpośrednich interakcji, należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu klindamycyny z lekami przeciwhistaminowymi. Mogą one zwiększać ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych.

Środki zwiotczające mięśnie

Klindamycyna może nasilać działanie środków zwiotczających mięśnie, co może prowadzić do osłabienia mięśni. Pacjenci powinni być monitorowani pod tym kątem podczas terapii.

Możliwe działania niepożądane

Działania niepożądane ze strony układu pokarmowego

Częstymi działaniami niepożądanymi są biegunka, nudności oraz bóle brzucha. W rzadkich przypadkach może dojść do poważnego zapalenia jelita grubego.

Działania niepożądane ze strony skóry

Możliwe są reakcje skórne, takie jak wysypka, pokrzywka czy świąd. W przypadku wystąpienia takich objawów należy skonsultować się z lekarzem.

Reakcje alergiczne

Reakcje alergiczne na klindamycynę mogą obejmować obrzęk, trudności w oddychaniu czy pokrzywkę. W przypadku wystąpienia objawów alergicznych należy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Zalecenia dotyczące spożycia pokarmów

Klindamycynę można stosować niezależnie od posiłków, jednak przyjmowanie jej z jedzeniem może zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego. Zaleca się popijanie leku dużą ilością wody.

Wpływ alkoholu

Nie ma bezpośrednich interakcji klindamycyny z alkoholem, jednak zaleca się unikanie jego spożywania podczas terapii, aby zminimalizować ryzyko działań niepożądanych. Alkohol może nasilać objawy ze strony układu pokarmowego.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Zakażenia Clostridium difficile

Stosowanie klindamycyny zwiększa ryzyko zakażeń Clostridium difficile, które mogą prowadzić do ciężkiego zapalenia jelita grubego. W przypadku wystąpienia biegunki podczas stosowania leku należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Wpływ na wątrobę

Klindamycyna może wpływać na funkcję wątroby, dlatego pacjenci z istniejącymi problemami wątrobowymi powinni być monitorowani. Regularne badania wątrobowe mogą być konieczne.

Stosowanie w ciąży i laktacji

Klindamycyna powinna być stosowana w ciąży i podczas karmienia piersią tylko wtedy, gdy korzyści przeważają nad ryzykiem. Konieczna jest konsultacja z lekarzem przed rozpoczęciem terapii.