Cymevene

« Back to Glossary Index

Cymevene to lek przeciwwirusowy stosowany głównie w leczeniu infekcji wywołanych przez wirus cytomegalii (CMV), szczególnie u pacjentów z osłabionym układem odpornościowym. Jego działanie polega na hamowaniu replikacji wirusa, co pomaga w kontrolowaniu objawów infekcji.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK

PostaćDostępne dawkiWielkość opakowaniaProducent
Proszek do sporządzania roztworu do infuzji500 mg5 fiolekRoche

Skład

Substancje czynne

  • Gancyklowir: Gancyklowir jest aktywnym składnikiem leku Cymevene, który jest antywirusowym lekiem stosowanym w terapii zakażeń wirusem cytomegalii (CMV).

Substancje pomocnicze

  • Laktoza jednowodna: Jest używana jako substancja pomocnicza, która działa jako wypełniacz i nośnik dla głównego składnika aktywnego.
  • Skrobia kukurydziana: Pełni rolę stabilizatora i wypełniacza.
  • Powidon: Działa jako środek wiążący, który pomaga w utrzymaniu struktury tabletki.
  • Kwas stearynowy: Używany jest jako środek poślizgowy, ułatwiający formowanie tabletek.

Mechanizm działania

Mechanizm działania gancyklowiru

Gancyklowir jest analogiem nukleozydu, który działa hamująco na replikację wirusa cytomegalii (CMV). Po fosforylacji w komórkach zakażonych wirusem, gancyklowir hamuje wirusową polimerazę DNA, co prowadzi do przerwania syntezy wirusowego DNA. Dzięki temu lek ogranicza namnażanie się wirusa i pomaga w zwalczaniu infekcji.

Wskazania do stosowania

Zastosowanie w zakażeniach CMV

Cymevene jest wskazany do leczenia i profilaktyki ciężkich zakażeń wirusem cytomegalii (CMV), zwłaszcza u pacjentów z osłabionym układem odpornościowym, takich jak osoby po przeszczepach. Lek jest również stosowany w terapii retinopatii CMV u pacjentów z AIDS. Zastosowanie gancyklowiru w odpowiednich dawkach może znacząco poprawić jakość życia i wydłużyć czas przeżycia u pacjentów zagrożonych tymi infekcjami.

Dawkowanie

Dawkowanie u dorosłych

U dorosłych zazwyczaj stosuje się dawkę początkową leku, która jest podawana dożylnie przez określony czas, a następnie przechodzi się na dawkę podtrzymującą. Dawka początkowa wynosi zwykle 5 mg/kg masy ciała podawane co 12 godzin przez 14-21 dni.

Dawkowanie u dzieci

Dawkowanie u dzieci różni się w zależności od wieku i wagi dziecka, a także od rodzaju infekcji. Zawsze powinno być dostosowane indywidualnie przez lekarza prowadzącego. U dzieci również stosuje się dawki początkowe i podtrzymujące, podobnie jak u dorosłych.

Dostosowanie dawki w niewydolności nerek

W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek konieczne jest dostosowanie dawki, aby uniknąć toksyczności. Regularne monitorowanie poziomu kreatyniny we krwi pomaga w odpowiednim dostosowaniu dawkowania. Zbyt wysokie stężenia gancyklowiru mogą prowadzić do poważnych działań niepożądanych, dlatego lekarz powinien precyzyjnie określić dawkę.

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania bezwzględne

Cymevene nie powinien być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na gancyklowir lub jakikolwiek inny składnik leku. Przeciwwskazaniem jest również ciąża i karmienie piersią, ze względu na potencjalnie teratogenne działanie.

Przeciwwskazania względne

U pacjentów z obniżoną liczbą białych krwinek, anemią lub trombocytopenią należy zachować szczególną ostrożność. Osoby z zaburzeniami czynności wątroby również wymagają monitorowania podczas stosowania leku.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje farmakokinetyczne

Gancyklowir może wchodzić w interakcje z lekami, które wpływają na jego wchłanianie, metabolizm lub wydalanie. Przykładem mogą być leki nefrotoksyczne, które mogą zwiększać ryzyko uszkodzenia nerek podczas równoczesnego stosowania z gancyklowirem.

Interakcje farmakodynamiczne

Interakcje farmakodynamiczne mogą wystąpić z lekami immunosupresyjnymi, co może zwiększać ryzyko zakażeń oportunistycznych. Dlatego ważne jest, aby lekarz dokładnie monitorował stan pacjenta i dostosowywał leczenie w zależności od potrzeb.

Możliwe działania niepożądane

Często występujące działania niepożądane

Do często występujących działań niepożądanych należą zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty i biegunka. Mogą również wystąpić bóle głowy oraz uczucie zmęczenia.

Rzadkie działania niepożądane

Rzadko mogą pojawić się reakcje alergiczne, takie jak wysypka skórna czy świąd. Mogą także wystąpić zmiany w wynikach badań krwi, takie jak leukopenia.

Ciężkie działania niepożądane

Do ciężkich działań niepożądanych zalicza się uszkodzenie szpiku kostnego, prowadzące do anemii lub trombocytopenii. W rzadkich przypadkach może wystąpić niewydolność nerek lub wątroby, dlatego konieczna jest regularna kontrola parametrów biochemicznych.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ pokarmu na wchłanianie

Pokarm może wpływać na wchłanianie gancyklowiru, jednak ogólnie zaleca się przyjmowanie leku na pusty żołądek, aby zapewnić optymalną biodostępność. Dobrze jest skonsultować się z lekarzem, aby uzyskać indywidualne zalecenia dotyczące przyjmowania leku z jedzeniem.

Zalecenia dotyczące spożywania alkoholu

Podczas leczenia gancyklowirem zaleca się unikanie spożywania alkoholu, który może nasilać działania niepożądane leku, zwłaszcza te dotyczące układu nerwowego. Alkohol może również wpływać na metabolizm leku, co może prowadzić do zwiększenia jego toksyczności.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Ostrzeżenia dotyczące ciąży i karmienia piersią

Gancyklowir jest przeciwwskazany w ciąży i podczas karmienia piersią, ze względu na ryzyko teratogenności i przenikania do mleka matki. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia i przez pewien czas po jego zakończeniu.

Środki ostrożności u pacjentów z niewydolnością wątroby

Pacjenci z niewydolnością wątroby powinni być szczególnie monitorowani podczas terapii gancyklowirem, ze względu na ryzyko nasilenia działań niepożądanych. Regularne badania funkcji wątroby mogą pomóc w dostosowaniu dawki i zapobieganiu powikłaniom.

Ryzyko przy długotrwałym stosowaniu

Długotrwałe stosowanie gancyklowiru może prowadzić do uszkodzeń szpiku kostnego, dlatego konieczne jest regularne monitorowanie morfologii krwi. Pacjenci powinni być informowani o możliwości wystąpienia poważnych działań niepożądanych i konieczności regularnych kontroli lekarskich.