Emla to krem znieczulający miejscowo, zawierający lidokainę i prylokainę, stosowany w celu łagodzenia bólu podczas zabiegów na skórze. Działa poprzez blokowanie przewodzenia impulsów nerwowych w skórze, co zmniejsza odczucie bólu i dyskomfortu.
Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK
Postać | Dostępne dawki | Wielkość opakowania | Producent |
---|---|---|---|
Krem | 25 mg/g lidokaina, 25 mg/g prylokaina | 5 g, 30 g | AstraZeneca |
Skład
Substancje czynne
Lidokaina to substancja o działaniu znieczulającym, która poprzez blokowanie kanałów sodowych w błonach komórkowych neuronów, hamuje przewodzenie impulsów nerwowych. Dzięki temu skutecznie eliminuje odczuwanie bólu. Prilokaina, podobnie jak lidokaina, również działa znieczulająco, ale ma mniejsze ryzyko wywołania działań niepożądanych, takich jak methemoglobinemia.
Substancje pomocnicze
Carbomer jest używany jako zagęstnik, który nadaje kremowi odpowiednią konsystencję. Wodorotlenek sodu pomaga w dostosowaniu pH preparatu do wartości przyjaznej dla skóry, aby zminimalizować ryzyko podrażnień. Woda oczyszczona jest podstawowym rozpuszczalnikiem, który umożliwia równomierne rozprowadzanie substancji czynnych w preparacie.
Mechanizm działania
Emla działa poprzez blokowanie przewodzenia impulsów nerwowych w skórze i błonach śluzowych. Dzieje się to dzięki połączeniu lidokainy i prilokainy, które wnikają w skórę i tymczasowo hamują funkcjonowanie kanałów sodowych w neuronach. Dzięki temu dochodzi do miejscowego znieczulenia, co umożliwia przeprowadzenie bolesnych procedur medycznych bez odczuwania dyskomfortu.
Wskazania do stosowania
Znieczulenie powierzchniowe skóry
Emla jest stosowana do miejscowego znieczulenia skóry przed procedurami medycznymi, takimi jak wkłucia igłowe, pobieranie krwi czy drobne zabiegi chirurgiczne. Dzięki temu pacjent nie odczuwa bólu, co zwiększa komfort i zmniejsza stres związany z zabiegiem. Właściwości znieczulające kremu zaczynają się pojawiać po około 60 minutach od aplikacji.
Znieczulenie błon śluzowych
Krem Emla znajduje również zastosowanie w znieczuleniu błon śluzowych, co jest przydatne podczas zabiegów medycznych w obrębie jamy ustnej czy drug układu pokarmowego. Dzięki niemu pacjent nie odczuwa bólu i może spokojnie poddać się niezbędnym procedurom medycznym. Znieczulenie błon śluzowych rozwija się szybciej niż w przypadku skóry.
Dawkowanie
Dawkowanie u dorosłych
U dorosłych zaleca się stosowanie około 2 gramów kremu na powierzchnię skóry o wielkości 10 cm². Dla uzyskania pełnego efektu znieczulającego, krem należy pozostawić na skórze przez około 60 minut. Przy zabiegach na większych powierzchniach lub o większej intensywności bólu, czas aplikacji można przedłużyć do 120 minut.
Dawkowanie u dzieci
Dawkowanie u dzieci jest zależne od wieku oraz miejsca aplikacji. U dzieci poniżej 3 miesięcy nie należy stosować więcej niż 1 gram kremu. Dla dzieci od 3 do 12 miesięcy dawka może wynosić do 2 gramów, a czas aplikacji powinien wynosić około 60 minut. W przypadku starszych dzieci można stosować nieco większe ilości, zawsze kierując się zaleceniami lekarza.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki
Emla nie powinna być stosowana u osób z nadwrażliwością na lidokainę, prilokainę lub którykolwiek z pozostałych składników kremu. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznej, takiej jak wysypka, świąd czy obrzęk, należy natychmiast przerwać stosowanie kremu i skonsultować się z lekarzem.
Methemoglobinemia wrodzona lub idiopatyczna
Krem Emla jest przeciwwskazany u pacjentów z methemoglobinemią wrodzoną lub idiopatyczną. Prilokaina może zwiększać poziom methemoglobiny we krwi, co w tych przypadkach może prowadzić do groźnych dla zdrowia konsekwencji. Przed zastosowaniem kremu pacjenci powinni poinformować lekarza o wszelkich istniejących chorobach lub zaburzeniach krwi.
Interakcje z innymi lekami
Interakcje z lekami przeciwarytmicznymi
Emla może nasilać działanie leków przeciwarytmicznych, co może prowadzić do zaburzeń rytmu serca. Pacjenci przyjmujący tego typu leki powinni być pod szczególną opieką lekarza i przed zastosowaniem kremu skonsultować się z nim w celu oceny ryzyka interakcji.
Interakcje z inhibitorami MAO
Interakcje między Emla a inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) są mało prawdopodobne, ale nie można ich całkowicie wykluczyć. Osoby stosujące inhibitory MAO powinny skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem kremu w celu oceny potencjalnego ryzyka.
Możliwe działania niepożądane
Reakcje skórne
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są łagodne reakcje skórne, takie jak zaczerwienienie, obrzęk czy uczucie pieczenia w miejscu aplikacji. Te objawy zwykle ustępują samoistnie po krótkim czasie i nie wymagają interwencji medycznej. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić poważniejsze reakcje, takie jak wysypka lub pokrzywka.
Zaburzenia układu nerwowego
Chociaż rzadko, mogą wystąpić zaburzenia układu nerwowego, takie jak zawroty głowy, senność czy drżenie mięśniowe. W przypadku zaobserwowania takich objawów, zaleca się przerwanie stosowania kremu i konsultację z lekarzem. Należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu na dużych powierzchniach skóry.
Stosowanie z jedzeniem i piciem
Emla jest preparatem stosowanym miejscowo i nie ma bezpośredniego wpływu na układ pokarmowy. Nie ma konieczności dostosowywania diety czy unikania określonych pokarmów i napojów podczas stosowania tego kremu. W przypadku stosowania na błony śluzowe jamy ustnej, należy upewnić się, że krem nie zostanie przypadkowo połknięty.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Stosowanie u kobiet w ciąży
Kobiety w ciąży powinny stosować Emla tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Chociaż badania nie wykazały znaczącego wpływu na rozwój płodu, zaleca się ostrożność i konsultację z lekarzem przed użyciem. Lekarz oceni, czy stosowanie kremu jest wskazane w danym przypadku.
Stosowanie u osób z zaburzeniami czynności wątroby
Osoby z zaburzeniami czynności wątroby powinny stosować Emla ostrożnie, gdyż metabolizm substancji czynnych może być u nich zmniejszony. Zaleca się skonsultowanie się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania kremu, aby dokonać odpowiedniego dostosowania dawkowania lub znaleźć alternatywne rozwiązania. Regularne monitorowanie stanu zdrowia pacjenta jest również wskazane.