Erythromycinum Intravenosum TZF to antybiotyk stosowany do leczenia zakażeń bakteryjnych, szczególnie u pacjentów, którzy nie mogą przyjmować leków doustnie. Działa poprzez hamowanie syntezy białek w komórkach bakterii, co prowadzi do zahamowania ich wzrostu i rozmnażania.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK

Skład

Substancje czynne

• Erytromycyna: Substancja czynna leku, należąca do grupy antybiotyków makrolidowych. Erytromycyna działa poprzez blokowanie syntezy białek bakteryjnych, co uniemożliwia bakteriom dalszy rozwój i namnażanie się. Dzięki temu jest skuteczna w leczeniu wielu różnych infekcji bakteryjnych.

Substancje pomocnicze

• Kwas solny (do dostosowania pH): Używany do dostosowania pH roztworu, aby zapewnić stabilność erytromycyny i bezpieczeństwo podawania dożylnego.
• Woda do wstrzykiwań: Czysta, jałowa woda, która działa jako rozpuszczalnik dla erytromycyny, umożliwiając jej podanie w formie dożylnej.

Mechanizm działania

Działanie bakteriostatyczne

Erytromycyna działa głównie jako środek bakteriostatyczny. Oznacza to, że hamuje wzrost bakterii, nie zabijając ich bezpośrednio. To działanie pozwala układowi odpornościowemu na skuteczniejsze zwalczanie infekcji.

Blokowanie syntezy białek bakteryjnych

Erytromycyna blokuje syntezę białek bakteryjnych poprzez wiązanie z podjednostką 50S rybosomów bakteryjnych. To interferuje z translokacją, uniemożliwiając bakteriom produkcję niezbędnych białek, co ostatecznie prowadzi do zahamowania wzrostu i podziału komórek bakteryjnych.

Wskazania do stosowania

Zakażenia układu oddechowego

Lek jest wskazany w leczeniu różnych zakażeń układu oddechowego, takich jak zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli i inne infekcje górnych dróg oddechowych. Dzięki szerokiemu spektrum działania, erytromycyna jest skuteczna przeciwko wielu patogenom układu oddechowego.

Zakażenia skóry i tkanek miękkich

Erytromycyna jest także stosowana w leczeniu infekcji skóry i tkanek miękkich, takich jak ropnie, czyraki oraz zakażenia ran. Zdolność do przenikania do tkanek czyni ją użytecznym lekiem w dermatologii.

Zakażenia przewodu pokarmowego

Lek może być używany do leczenia zakażeń przewodu pokarmowego, w tym zakażeń wywołanych przez Campylobacter jejuni. Działa przeciwko bakteriom powodującym zapalenie jelit oraz inne dolegliwości żołądkowo-jelitowe.

Dawkowanie

Dawkowanie dla dorosłych

Dawkowanie erytromycyny dla dorosłych zależy od rodzaju zakażenia i jego nasilenia. Zwykle stosuje się 1-2 gramy na dobę, podzielone na kilka dawek. Dawkowanie powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Dawkowanie dla dzieci

U dzieci dawkowanie erytromycyny opiera się na masie ciała. Zwykle stosuje się 30-50 mg/kg masy ciała na dobę, podzielone na kilka dawek. Zalecana dawka powinna być indywidualnie ustalana przez lekarza pediatrę.

Sposób podawania

Erytromycyna dożylna podawana jest w formie infuzji kroplowej. Lek powinien być podawany powoli, zazwyczaj przez okres 20-60 minut. Sposób podawania powinien być zgodny z zaleceniami specjalistów, aby uniknąć działań niepożądanych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na erytromycynę

Leku nie powinny stosować osoby z nadwrażliwością na erytromycynę lub inne antybiotyki makrolidowe. Objawy nadwrażliwości mogą obejmować wysypkę, świąd i inne reakcje alergiczne.

Ciężkie zaburzenia czynności wątroby

Erytromycyna jest przeciwwskazana u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Metabolizm leku zachodzi głównie w wątrobie, dlatego jej uszkodzenie może prowadzić do kumulacji leku i zwiększenia ryzyka działań niepożądanych.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje z lekami przeciwzakrzepowymi

Erytromycyna może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna. Może to prowadzić do zwiększonego ryzyka krwawień, dlatego konieczne jest monitorowanie parametrów krzepnięcia krwi podczas jednoczesnego stosowania tych leków.

Interakcje z lekami kardiologicznymi

Leki kardiologiczne, takie jak digoksyna, mogą wchodzić w interakcje z erytromycyną, co może prowadzić do wzrostu stężenia tych leków we krwi. Interakcje te mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych, takich jak arytmie serca.

Interakcje z innymi antybiotykami

Erytromycyna może wchodzić w interakcje z innymi antybiotykami, co może prowadzić do zmniejszenia ich skuteczności. Szczególnie należy unikać jednoczesnego stosowania z antybiotykami działającymi na tę samą podjednostkę rybosomów.

Możliwe działania niepożądane

Reakcje alergiczne

Erytromycyna może powodować reakcje alergiczne, w tym wysypki skórne, obrzęk twarzy i trudności w oddychaniu. W przypadku wystąpienia objawów alergii, należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skonsultować się z lekarzem.

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Stosowanie erytromycyny może prowadzić do wystąpienia zaburzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak nudności, wymioty, ból brzucha i biegunka. Działania te są zazwyczaj przemijające i łagodne, jednak w przypadku nasilenia się objawów należy skonsultować się z lekarzem.

Zaburzenia funkcji wątroby

Przewlekłe stosowanie erytromycyny może prowadzić do zaburzeń funkcji wątroby. Może to manifestować się podwyższonym poziomem enzymów wątrobowych, żółtaczką lub innymi zmianami w czynności wątroby. Konieczna jest regularna kontrola funkcji wątroby u pacjentów długotrwale stosujących lek.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ pożywienia na wchłanianie leku

Stosowanie erytromycyny z jedzeniem może wpływać na jej wchłanianie i biodostępność. Zaleca się, aby lek przyjmować na czczo, gdyż pokarm może opóźniać jego wchłanianie i zmniejszać skuteczność terapii. Należy przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących przyjmowania leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Środki ostrożności u pacjentów z chorobami wątroby

Pacjenci z chorobami wątroby powinni zachować szczególną ostrożność podczas stosowania erytromycyny. Może być konieczne dostosowanie dawki i regularne monitorowanie funkcji wątroby, aby uniknąć poważnych działań niepożądanych.

Ostrzeżenia dotyczące stosowania w ciąży i laktacji

Erytromycyna może być stosowana w ciąży i laktacji tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Choć lek przenika przez łożysko i do mleka matki, dotychczasowe badania nie wykazały wyraźnego zagrożenia dla płodu lub niemowlęcia. Zawsze należy konsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem leczenia w tych okresach.