Escitalopram Actavis to lek przeciwdepresyjny, który pomaga w leczeniu zaburzeń depresyjnych i lękowych poprzez zwiększenie poziomu serotoniny w mózgu. Jego działanie zaczyna się zwykle po kilku tygodniach regularnego stosowania, dlatego ważne jest przestrzeganie zaleceń lekarza dotyczących dawkowania i czasu terapii.
Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK
Postać | Dostępne dawki | Wielkość opakowania | Producent |
---|---|---|---|
Tabletki powlekane | 5 mg, 10 mg, 15 mg, 20 mg | 28 tabletek | Actavis |
Skład
Substancje czynne
- Escitalopram: Escitalopram jest aktywnym składnikiem leku Escitalopram Actavis, należącym do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Jego działanie polega na zwiększeniu dostępności serotoniny w mózgu, co wpływa na poprawę nastroju i redukcję objawów depresyjnych.
Substancje pomocnicze
- Laktoza bezwodna: Używana jako wypełniacz, pomaga w formowaniu tabletki.
- Krzemionka koloidalna bezwodna: Stosowana jako substancja przeciwzbrylająca, zapobiegająca zlepianiu się składników.
- Krospowidon: Pełni rolę środka rozpraszającego, ułatwiając rozpuszczanie tabletki w przewodzie pokarmowym.
- Magnezu stearynian: Wykorzystywany jako środek poślizgowy, który pomaga w procesie produkcji tabletek.
- Celuloza mikrokrystaliczna: Działa jako środek wiążący, zapewniając odpowiednią konsystencję tabletki.
Mechanizm działania
Działanie na receptory serotoniny
Escitalopram działa poprzez selektywne hamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny, co prowadzi do zwiększenia jej stężenia w przestrzeni synaptycznej. To działanie wywiera wpływ na receptory serotoninowe, przyczyniając się do poprawy nastroju i redukcji objawów lękowych oraz depresyjnych.
Wpływ na neuroprzekaźnictwo
Zwiększona dostępność serotoniny wpływa na równowagę neuroprzekaźników w mózgu, co jest kluczowe dla regulacji nastroju. Dzięki temu escitalopram skutecznie łagodzi objawy depresji i zaburzeń lękowych, poprawiając jakość życia pacjentów.
Wskazania do stosowania
Zaburzenia depresyjne
Escitalopram Actavis jest wskazany do leczenia dużych epizodów depresyjnych. Skutecznie łagodzi objawy depresji, poprawiając nastrój pacjentów i umożliwiając im powrót do normalnego funkcjonowania.
Zaburzenia lękowe
Lek ten jest również stosowany w leczeniu zaburzeń lękowych, takich jak zaburzenie lękowe uogólnione, fobia społeczna oraz zespół lęku napadowego. Escitalopram pomaga redukować objawy lękowe, co poprawia komfort życia pacjentów.
Dawkowanie
Dawkowanie początkowe
Zalecana dawka początkowa escitalopramu to zazwyczaj 10 mg na dobę. Dawkę tę można zwiększyć do 20 mg na dobę, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta i tolerancji leku.
Dawkowanie podtrzymujące
W leczeniu podtrzymującym dawka wynosi 10-20 mg na dobę. Długość terapii zależy od nasilenia objawów i reakcji pacjenta na leczenie, a decyzję o jej kontynuacji podejmuje lekarz.
Dostosowanie dawki u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby
U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek lub wątroby zaleca się ostrożne dostosowanie dawki. W przypadku ciężkiej niewydolności wątroby dawka początkowa powinna wynosić 5 mg na dobę.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na escitalopram
Lek nie powinien być stosowany u osób z nadwrażliwością na escitalopram lub jakikolwiek inny składnik preparatu. Ryzyko reakcji alergicznych może prowadzić do konieczności przerwania terapii.
Pacjenci przyjmujący inhibitory MAO
Stosowanie escitalopramu jest przeciwwskazane w połączeniu z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO). Kombinacja tych leków może prowadzić do poważnych interakcji farmakologicznych, takich jak zespół serotoninowy.
Interakcje z innymi lekami
Interakcje z inhibitorami MAO
Jednoczesne przyjmowanie escitalopramu z inhibitorami MAO może zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego. Wymagana jest co najmniej 14-dniowa przerwa między zakończeniem terapii inhibitorami MAO a rozpoczęciem leczenia escitalopramem.
Interakcje z lekami przeciwdepresyjnymi
Escitalopram może wchodzić w interakcje z innymi lekami przeciwdepresyjnymi, co może nasilać ich działanie lub prowadzić do wystąpienia objawów niepożądanych. Ważne jest monitorowanie pacjentów i dostosowanie dawkowania.
Interakcje z lekami przeciwpadaczkowymi
Istnieje możliwość interakcji escitalopramu z lekami przeciwpadaczkowymi, co może wpływać na skuteczność obu terapii. Zaleca się ostrożność i regularne kontrole lekarskie.
Możliwe działania niepożądane
Działania niepożądane ze strony układu nerwowego
Najczęstsze działania niepożądane to ból głowy, zawroty głowy oraz bezsenność. Objawy te zazwyczaj ustępują po kilku tygodniach stosowania leku.
Działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego
Pacjenci mogą doświadczać nudności, biegunki lub dolegliwości żołądkowych. Dolegliwości te są zwykle łagodne i ustępują samoistnie.
Inne działania niepożądane
Inne możliwe działania niepożądane to zmniejszenie libido, suchość w ustach i nadmierna potliwość. W razie wystąpienia poważnych objawów należy skonsultować się z lekarzem.
Stosowanie z jedzeniem i piciem
Wpływ jedzenia na wchłanianie
Escitalopram Actavis może być przyjmowany niezależnie od posiłków, ponieważ jedzenie nie wpływa istotnie na wchłanianie leku. Pacjenci mogą dostosować przyjmowanie leku do swoich preferencji dietetycznych.
Konsumpcja alkoholu
Zaleca się unikanie spożywania alkoholu podczas stosowania escitalopramu. Alkohol może nasilać działania niepożądane leku, takie jak zaburzenia funkcji poznawczych i senność.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Escitalopram może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Pacjenci powinni zachować ostrożność do czasu ustalenia, jak lek na nich działa.
Ryzyko myśli samobójczych
Stosowanie escitalopramu, zwłaszcza na początku terapii, może zwiększać ryzyko wystąpienia myśli samobójczych. Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem zmian w zachowaniu i nastroju.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby wymagają szczególnej uwagi i monitorowania podczas stosowania escitalopramu. Konieczne może być dostosowanie dawki w zależności od stopnia niewydolności.