Faxolet ER to lek o przedłużonym uwalnianiu stosowany głównie w terapii depresji i zaburzeń lękowych, który działa poprzez zwiększenie poziomu serotoniny i norepinefryny w mózgu. Przyjmowanie leku może wiązać się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych, takich jak suchość w ustach, zawroty głowy czy zaburzenia snu, dlatego ważne jest, aby stosować go zgodnie z zaleceniami lekarza.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: BRAK DANYCH

Skład

Substancje czynne

Faxolet ER zawiera substancję czynną z grupy antagonistów receptorów serotoninowych. Jest to zazwyczaj wybierana substancja w leczeniu stanów związanych z zaburzeniami przewodu pokarmowego.

Substancje pomocnicze

W skład leku wchodzą również substancje pomocnicze, takie jak laktoza, celuloza mikrokrystaliczna i stearynian magnezu. Są one używane do nadania formy tabletki i poprawy stabilności leku.

Mechanizm działania

Faxolet ER działa poprzez blokowanie receptorów serotoninowych w jelitach. Mechanizm ten prowadzi do zmniejszenia napięcia mięśni gładkich i poprawy motoryki jelit. Dzięki temu lek skutecznie łagodzi objawy związane z zaburzeniami przewodu pokarmowego, takie jak biegunki i bóle brzucha.

Wskazania do stosowania

Faxolet ER jest wskazany w leczeniu zespołu jelita drażliwego z dominującymi biegunkami. Może być także stosowany w terapii innych zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego. Lek zaleca się stosować pod kontrolą lekarza, który dostosuje dawkę do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Dawkowanie

Dawkowanie standardowe

Standardowa dawka Faxoletu ER zależy od nasilenia objawów oraz odpowiedzi pacjenta na leczenie. Zwykle jest to jedna tabletka dziennie, przyjmowana rano z niewielką ilością wody.

Dostosowanie dawki w szczególnych populacjach

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dawkę należy dostosować indywidualnie. Osoby starsze mogą wymagać mniejszych dawek z uwagi na zmniejszoną czynność nerek.

Przeciwwskazania

Faxolet ER nie powinien być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na którykolwiek ze składników leku. Przeciwwskazaniem jest także stan ciężkiej niewydolności wątroby. Lek nie jest zalecany dla dzieci poniżej 18. roku życia.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje z lekami przeciwnadciśnieniowymi

Istnieje ryzyko, że Faxolet ER może nasilać działanie leków przeciwnadciśnieniowych. Może to prowadzić do nadmiernego obniżenia ciśnienia tętniczego.

Interakcje z lekami przeciwpsychotycznymi

Faxolet ER może wpływać na metabolizm leków przeciwpsychotycznych, co może wymagać modyfikacji ich dawkowania. Wskazana jest szczególna ostrożność i monitorowanie stanu pacjenta.

Inne istotne interakcje

Lek może wchodzić w interakcje z inhibitorami MAO oraz niektórymi antybiotykami. Konieczna jest konsultacja z lekarzem w przypadku stosowania tych grup leków.

Możliwe działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane

Do najczęstszych działań niepożądanych należą bóle głowy, zawroty głowy oraz suchość w ustach. Objawy te zazwyczaj ustępują po kilku dniach stosowania leku.

Rzadkie działania niepożądane

Rzadko mogą wystąpić reakcje alergiczne, takie jak wysypka skórna czy obrzęk twarzy. W takim przypadku należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skonsultować się z lekarzem.

Postępowanie w przypadku wystąpienia działań niepożądanych

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów należy skontaktować się z lekarzem. Konsultacja jest istotna, aby ocenić potrzebę kontynuacji terapii.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ jedzenia na wchłanianie leku

Faxolet ER można przyjmować niezależnie od posiłków. Jednakże pokarm może wpływać na tempo wchłaniania leku.

Alkohol a działanie leku

Należy unikać spożywania alkoholu podczas stosowania Faxoletu ER. Alkohol może nasilać działania niepożądane leku, takie jak zawroty głowy.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Ostrzeżenia dotyczące pacjentów z chorobami współistniejącymi

Pacjenci z chorobami wątroby powinni stosować Faxolet ER pod ścisłą kontrolą lekarza. Zaleca się również ostrożność u osób z chorobami nerek.

Środki ostrożności podczas długotrwałego stosowania

Przy długotrwałym stosowaniu konieczne jest regularne kontrolowanie czynności wątroby i nerek. Lekarz powinien monitorować pacjenta pod kątem ewentualnych działań niepożądanych.