Furocef

« Back to Glossary Index

Furocef to antybiotyk z grupy cefalosporyn, stosowany w leczeniu różnych infekcji bakteryjnych, takich jak zapalenie płuc, zapalenie zatok i infekcje dróg moczowych. Działa poprzez hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do ich śmierci.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: BRAK DANYCH

PostaćDostępne dawkiWielkość opakowaniaProducent
Tabletki powlekanebrak danychbrak danychbrak danych

Skład

Substancje czynne

  • Cefuroksym aksetyl: Substancja ta jest głównym składnikiem odpowiedzialnym za działanie przeciwbakteryjne leku Furocef.
  • Brak innych substancji czynnych: Furocef zawiera wyłącznie cefuroksym aksetyl jako substancję czynną, co sprawia, że jest selektywny w swoim działaniu.

Substancje pomocnicze

  • Celuloza mikrokrystaliczna: Substancja ta stosowana jest jako środek wypełniający, który pomaga w formowaniu tabletki.
  • Sodu laurylosiarczan: Pełni rolę substancji powierzchniowo czynnej, wspierając proces rozpuszczania leku w przewodzie pokarmowym.
  • Krzemionka koloidalna bezwodna: Służy jako środek zapobiegający zbrylaniu, co poprawia stabilność tabletek.

Mechanizm działania

Działanie farmakologiczne

Cefuroksym aksetyl należący do cefalosporyn drugiej generacji działa bakteriobójczo. Mechanizm jego działania polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do ich lizy i śmierci. Jest skuteczny przeciwko wielu szczepom bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych.

Metabolizm i wydalanie

Po podaniu doustnym, cefuroksym aksetyl jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego i przekształcany w aktywną formę cefuroksymu. Lek jest metabolizowany w minimalnym stopniu, a jego wydalanie odbywa się głównie przez nerki. Okres półtrwania cefuroksymu wynosi około 1-1,5 godziny.

Wskazania do stosowania

Zakażenia bakteryjne

Furocef jest wskazany w leczeniu różnorodnych infekcji bakteryjnych, takich jak zakażenia dróg oddechowych, zakażenia układu moczowego oraz zakażenia skóry i tkanek miękkich. Skuteczność leku w tych przypadkach wynika z jego szerokiego spektrum działania.

Profilaktyka zakażeń

Lek może być również stosowany w profilaktyce infekcji po zabiegach chirurgicznych, szczególnie tych związanych z dużym ryzykiem zakażeń. W takich sytuacjach ważne jest, aby leczenie rozpocząć przed interwencją chirurgiczną.

Dawkowanie

Dawkowanie dla dorosłych

Zalecana dawka dla dorosłych wynosi zazwyczaj od 250 mg do 500 mg dwa razy na dobę, w zależności od rodzaju i nasilenia infekcji. Dokładna dawka powinna być dostosowana przez lekarza w oparciu o indywidualne potrzeby pacjenta.

Dawkowanie dla dzieci

Dawkowanie dla dzieci zależy od masy ciała i wieku. Zwykle stosuje się dawkę 10 mg/kg masy ciała dwa razy na dobę dla dzieci powyżej 3 miesiąca życia, maksymalnie do 250 mg na dawkę. Należy unikać samodzielnego ustalania dawki.

Dawkowanie w przypadku niewydolności nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek konieczne jest dostosowanie dawki. W takich przypadkach lekarz indywidualnie oceni stopień niewydolności i na tej podstawie zaleci odpowiednie dawkowanie.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną

Nie należy stosować Furocefu u pacjentów z nadwrażliwością na cefuroksym lub jakiekolwiek inne cefalosporyny. Reakcje alergiczne mogą być ciężkie, w tym anafilaktyczne, dlatego też konieczne jest wcześniejsze przeprowadzenie wywiadu alergicznego.

Stany chorobowe wykluczające stosowanie

Stosowanie leku nie jest zalecane u pacjentów z historią ciężkich reakcji alergicznych na penicyliny, ze względu na możliwość krzyżowej reakcji alergicznej. Ponadto, ostrożność należy zachować u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego, zwłaszcza z zapaleniem jelita grubego.

Interakcje z innymi lekami

Antybiotyki

Furocef może wchodzić w interakcje z innymi antybiotykami, zwłaszcza aminoglikozydami, co może zwiększać ryzyko nefrotoksyczności. Dlatego ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem przed jednoczesnym stosowaniem tych leków.

Środki zobojętniające sok żołądkowy

Środki zobojętniające mogą wpływać na wchłanianie cefuroksymu z przewodu pokarmowego, co może osłabić jego działanie. Zaleca się, aby przyjmować Furocef co najmniej godzinę przed lub po przyjęciu środków zobojętniających.

Leki przeciwzakrzepowe

Podczas jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzakrzepowymi może wystąpić zwiększone ryzyko krwawień. Konieczne jest monitorowanie parametrów krzepnięcia i, jeśli to konieczne, dostosowanie dawki leków przeciwzakrzepowych.

Możliwe działania niepożądane

Działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane to biegunka, nudności i wymioty. Objawy te są zazwyczaj łagodne i przemijające, jednak w przypadku ich nasilenia, należy skontaktować się z lekarzem.

Reakcje skórne

Możliwe są reakcje skórne, takie jak wysypka, świąd czy pokrzywka. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić cięższe reakcje, takie jak zespół Stevensa-Johnsona.

Działania niepożądane ze strony układu nerwowego

Rzadko mogą wystąpić bóle głowy, zawroty głowy czy parestezje. W przypadku wystąpienia tych objawów, warto skonsultować się z lekarzem prowadzącym.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ jedzenia na wchłanianie

Wchłanianie Furocefu może być nieznacznie opóźnione przez spożycie posiłku, jednak nie wpływa to na jego całkowitą biodostępność. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.

Picie alkoholu podczas terapii

Podczas stosowania Furocefu zaleca się unikanie spożywania alkoholu, gdyż może on nasilać działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie u kobiet w ciąży

Stosowanie Furocefu w ciąży powinno odbywać się wyłącznie wtedy, gdy korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. W takich przypadkach konieczna jest konsultacja z lekarzem.

Stosowanie w okresie karmienia piersią

Cefuroksym przenika do mleka matki, dlatego jego stosowanie nie jest zalecane w okresie karmienia piersią. Jeśli leczenie jest konieczne, należy rozważyć przerwanie karmienia.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Furocef może powodować zawroty głowy, co może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Pacjenci powinni być o tym poinformowani i zachować ostrożność w wykonywaniu tych czynności.