Gastrografin to środek kontrastowy stosowany w diagnostyce radiologicznej, który pomaga uwidocznić wnętrze przewodu pokarmowego na zdjęciach rentgenowskich. Zawiera jod, dzięki czemu zwiększa kontrast obrazu, co ułatwia lekarzom diagnozowanie schorzeń.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK

Skład

Substancje czynne

Amidotrizoat sodowy i amidotrizoat megluminowy to główne składniki czynne Gastrografin. Amidotrizoat sodowy odpowiada za zwiększenie kontrastu w obrazach radiologicznych, ułatwiając tym samym diagnostykę. Amidotrizoat megluminowy pełni podobną funkcję, wspierając działanie sodowego odpowiednika.

Substancje pomocnicze

Gastrografin zawiera również substancje pomocnicze, takie jak woda oczyszczona, która jest nośnikiem innych składników. Sorbitol działa jako substancja zagęszczająca, zwiększając lepkość roztworu. Kwas cytrynowy i sodu wodorotlenek są używane do regulacji pH, co stabilizuje roztwór.

Mechanizm działania

Jak działa Gastrografin

Gastrografin działa dzięki obecności substancji czynnych, które są związkami jodowymi. Po podaniu doustnym lub doodbytniczym zwiększają one absorpcję promieni rentgenowskich. To pozwala na wyraźniejszy obraz przewodu pokarmowego w badaniach radiologicznych.

Mechanizm kontrastu w obrazowaniu radiologicznym

Gastrografin, dzięki zawartości jodu, zwiększa kontrast w obrazach radiologicznych. Jod jest ciężkim pierwiastkiem, który pochłania promieniowanie rentgenowskie bardziej niż otaczające tkanki. W efekcie struktury, które przyjmują Gastrografin, stają się bardziej widoczne na zdjęciach rentgenowskich.

Wskazania do stosowania

Diagnostyka radiologiczna przewodu pokarmowego

Gastrografin jest szeroko stosowany w diagnostyce radiologicznej przewodu pokarmowego. Używa się go w celu wizualizacji zmian strukturalnych w jelitach, żołądku i przełyku. Pomaga w identyfikacji przeszkód, perforacji lub innych nieprawidłowości.

Ułatwienie diagnostyki w badaniach TK

W badaniach tomografii komputerowej (TK) Gastrografin jest używany do zwiększania kontrastu obrazów. Dzięki niemu można dokładniej ocenić struktury wewnętrzne i ich zaburzenia. Gastrografin pozwala na lepsze rozróżnienie tkanki od wypełnionych kontrastem wnętrz narządów.

Dawkowanie

Dawkowanie dla dorosłych

Zalecana dawka Gastrografin dla dorosłych zależy od rodzaju badania oraz masy ciała pacjenta. Zwykle wynosi od 50 do 100 ml roztworu doustnego lub doodbytniczego. Ważne jest, aby dawkowanie było dostosowane przez lekarza do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Dawkowanie dla dzieci

Dawkowanie Gastrografin u dzieci jest zawsze ustalane przez lekarza. Zależy ono od wieku, masy ciała i rodzaju badania. Zazwyczaj dawka dla dzieci jest niższa niż dla dorosłych i podawana w mniejszych objętościach.

Instrukcje dotyczące podania

Gastrografin podaje się doustnie lub doodbytniczo. Przed podaniem doustnym można rozcieńczyć roztwór wodą, co ułatwia jego spożycie. W przypadku podania doodbytniczego, zazwyczaj stosuje się gastrografinę w lewatywie.

Przeciwwskazania

Bezwzględne przeciwwskazania

Gastrografin nie powinien być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na jego składniki. Bezwzględnym przeciwwskazaniem jest również ciężka niewydolność nerek. Gastrografin nie powinien być stosowany w przypadku obecności ostrej choroby tarczycy.

Względne przeciwwskazania

Ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi. Względne przeciwwskazania dotyczą także pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek. Przed zastosowaniem Gastrografin w tych przypadkach konieczna jest konsultacja z lekarzem.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje z lekami nefrotoksycznymi

Gastrografin może nasilić nefrotoksyczne działanie niektórych leków, takich jak aminoglikozydy. Kombinacja tych leków może prowadzić do uszkodzenia nerek. Zaleca się unikanie jednoczesnego stosowania tych substancji.

Interakcje z lekami obniżającymi ciśnienie krwi

Gastrografin może wpływać na działanie leków obniżających ciśnienie krwi. Może prowadzić do nagłych spadków ciśnienia krwi podczas badań diagnostycznych. Konieczna jest ostrożność i kontrola medyczna w takich przypadkach.

Możliwe działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane

Do najczęstszych działań niepożądanych Gastrografin należą nudności, wymioty i bóle brzucha. Pacjenci mogą odczuwać także ból głowy oraz ogólne złe samopoczucie. Objawy te zwykle ustępują samoistnie w krótkim czasie po badaniu.

Rzadkie działania niepożądane

Rzadkie działania niepożądane obejmują reakcje alergiczne, takie jak pokrzywka, świąd czy obrzęk. W bardzo rzadkich przypadkach może dojść do wstrząsu anafilaktycznego. Jeśli wystąpią jakiekolwiek niepokojące objawy, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ jedzenia na działanie Gastrografin

Gastrografin najlepiej podawać na czczo, aby uzyskać maksymalny efekt kontrastu. Spożycie pokarmu przed badaniem może zmniejszyć skuteczność obrazowania. Zaleca się również unikanie ciężkostrawnych potraw przed badaniem.

Wpływ alkoholu na działanie Gastrografin

Spożycie alkoholu przed podaniem Gastrografin może wpłynąć na jego działanie. Alkohol może nasilić działania niepożądane, takie jak nudności i wymioty. Zaleca się unikanie alkoholu przed badaniem z użyciem Gastrografin.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Środki ostrożności w przypadku zaburzeń nerek

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek powinni zachować szczególną ostrożność. Gastrografin może wpłynąć na funkcję nerek, zwłaszcza przy istniejącej niewydolności. Przed zastosowaniem leku zaleca się konsultację z nefrologiem.

Ostrzeżenia związane z alergiami

Gastrografin może wywoływać reakcje alergiczne, szczególnie u osób z historią alergii. Przed podaniem leku należy poinformować lekarza o wszelkich wcześniejszych reakcjach alergicznych. W razie wystąpienia objawów alergicznych podczas badania należy natychmiast przerwać podawanie leku.

Środki ostrożności u pacjentów w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku Gastrografin powinien być stosowany ostrożnie. Starsi pacjenci mogą być bardziej wrażliwi na działania niepożądane leku. Zaleca się monitorowanie stanu zdrowia pacjenta w trakcie i po zakończeniu badania.