Genvoya to lek stosowany w leczeniu zakażenia wirusem HIV-1, składający się z kombinacji czterech substancji czynnych: elwitegrawiru, kobicystatu, emtrycytabiny i tenofowiru alafenamidu. Działa poprzez hamowanie replikacji wirusa, co pomaga kontrolować infekcję i zmniejsza ryzyko przenoszenia wirusa na inne osoby.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK

Skład

Substancje czynne

Genvoya to lek złożony stosowany w leczeniu zakażeń HIV-1, zawierający cztery substancje czynne:

• Elvitegrawir: inhibitor integrazy, który blokuje enzym niezbędny do replikacji wirusa HIV.
• Kobicystat: farmakologiczny wzmacniacz, który zwiększa skuteczność elvitegrawiru.
• Emtrycytabina: inhibitor nukleozydowy odwrotnej transkryptazy (NRTI), działający przeciwko wirusowi HIV.
• Tenofowiru alafenamid: prolek tenofowiru, który hamuje aktywność odwrotnej transkryptazy wirusa HIV.

Substancje pomocnicze

Genvoya zawiera również substancje pomocnicze, takie jak:

• kroskarmeloza sodowa,
• laktoza jednohydrat,
• celuloza mikrokrystaliczna,
• magnezu stearynian,
• polisorbat 80,
• hydroksypropyloceluloza.

Mechanizm działania

Mechanizm działania elvitegrawiru

Elvitegrawir działa poprzez hamowanie integrazy, enzymu wirusa HIV, który jest kluczowy w procesie integracji DNA wirusa z DNA gospodarza. W rezultacie, replikacja wirusa zostaje zahamowana, co ogranicza postęp zakażenia.

Rola kobicystatu

Kobicystat pełni funkcję wzmacniacza farmakologicznego. Jego głównym zadaniem jest hamowanie enzymu CYP3A, co prowadzi do zwiększenia ekspozycji na elvitegrawir. Dzięki temu możliwe jest osiągnięcie wyższych stężeń terapeutycznych leku w organizmie.

Działanie emtrycytabiny

Emtrycytabina jest inhibitorem nukleozydowym odwrotnej transkryptazy, co oznacza, że blokuje enzym odpowiedzialny za przepisywanie RNA wirusa na DNA. Działając na tym etapie, emtrycytabina uniemożliwia wirusowi HIV replikację w komórkach gospodarza.

Mechanizm działania tenofowiru alafenamidu

Tenofowiru alafenamid jest prolekiem, który w organizmie przekształca się w aktywny metabolit – tenofowir. Tenofowir hamuje odwrotną transkryptazę HIV, kluczowy enzym w cyklu replikacji wirusa, co prowadzi do zmniejszenia liczby kopii wirusa we krwi.

Wskazania do stosowania

Leczenie zakażeń HIV-1

Genvoya jest wskazany do leczenia zakażeń wirusem HIV-1 u dorosłych oraz dzieci w wieku co najmniej 12 lat i o masie ciała co najmniej 25 kg. Leczenie to ma na celu zmniejszenie obciążenia wirusowego oraz wspieranie odbudowy układu immunologicznego.

Populacja docelowa

Lek przeznaczony jest dla pacjentów z potwierdzoną diagnozą HIV-1, którzy nie otrzymywali wcześniej terapii antyretrowirusowej lub których schematy leczenia nie uległy zmianie wskutek oporności wirusa. Pacjenci powinni być monitorowani przez lekarzy specjalizujących się w leczeniu HIV.

Dawkowanie

Zalecana dawka dzienna

Standardowa dawka leku Genvoya wynosi jedną tabletkę przyjmowaną doustnie raz dziennie. Lek należy zażywać z posiłkiem, aby zapewnić odpowiednie wchłanianie.

Dostosowanie dawki w szczególnych przypadkach

W niektórych przypadkach może być konieczne dostosowanie dawki, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby. Decyzję o zmianie dawki powinien podjąć lekarz prowadzący, na podstawie indywidualnej oceny stanu zdrowia pacjenta.

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania związane z chorobami

Genvoya nie powinien być stosowany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Przeciwwskazany jest również u pacjentów z nadwrażliwością na którykolwiek składnik leku.

Przeciwwskazania związane z innymi lekami

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie Genvoya z lekami silnie indukującymi CYP3A, takimi jak ryfampicyna, karbamazepina czy fenytoina, ze względu na ryzyko zmniejszenia skuteczności leczenia.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje z inhibitorami CYP3A

Genvoya może wchodzić w interakcje z inhibitorami CYP3A, co może prowadzić do zwiększenia stężenia elvitegrawiru w osoczu. Ważne jest, aby kontrolować stężenia leku i dostosować jego dawkowanie.

Interakcje z lekami przeciwgruźliczymi

Niektóre leki przeciwgruźlicze, takie jak ryfampicyna, mogą obniżać stężenie elvitegrawiru, co zmniejsza skuteczność leczenia. Dlatego nie zaleca się ich jednoczesnego stosowania z Genvoya.

Interakcje z innymi lekami przeciwwirusowymi

Podczas stosowania Genvoya należy unikać jednoczesnego przyjmowania innych leków przeciwwirusowych, które mogą prowadzić do interakcji farmakokinetycznych, chyba że jest to zalecane przez lekarza.

Możliwe działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane podczas stosowania Genvoya to nudności, biegunka oraz ból głowy. Objawy te są zwykle łagodne i ustępują samoistnie.

Rzadkie, ale poważne działania niepożądane

Rzadko mogą wystąpić poważne reakcje, takie jak niewydolność nerek, zaburzenia czynności wątroby czy reakcje alergiczne. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ jedzenia na wchłanianie leku

Genvoya powinien być przyjmowany z jedzeniem, co zwiększa jego wchłanianie i skuteczność działania. Spożywanie posiłków wspomaga biodostępność leku.

Zalecenia dotyczące spożycia alkoholu

Podczas leczenia Genvoya zaleca się ograniczenie spożycia alkoholu, ponieważ może on wpływać na metabolizm leku oraz obciążać wątrobę, co zwiększa ryzyko działań niepożądanych.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Ostrzeżenia dotyczące czynności nerek

Pacjenci z istniejącymi zaburzeniami czynności nerek powinni być ściśle monitorowani podczas stosowania Genvoya. Może być konieczne dostosowanie dawki w celu zminimalizowania ryzyka dodatkowego uszkodzenia nerek.

Ostrzeżenia dotyczące czynności wątroby

U pacjentów z niewydolnością wątroby stosowanie Genvoya wymaga ostrożności. Regularne badania funkcji wątroby są zalecane, aby uniknąć ewentualnych powikłań.

Środki ostrożności dotyczące bezpieczeństwa stosowania w ciąży

Bezpieczeństwo stosowania Genvoya w ciąży nie zostało w pełni ustalone. Kobiety w ciąży powinny stosować lek jedynie wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu, po konsultacji z lekarzem.