Glipizide BP to lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2, który działa poprzez stymulację trzustki do wydzielania insuliny, pomagając w kontrolowaniu poziomu cukru we krwi. Przed rozpoczęciem terapii glipizydem warto skonsultować się z lekarzem, aby ocenić ryzyko wystąpienia hipoglikemii oraz interakcji z innymi lekami.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK

Skład

Substancje czynne

Glipizide BP zawiera jako substancję czynną glipizyd, który jest pochodną sulfonylomocznika stosowaną w leczeniu cukrzycy typu 2. Glipizyd działa poprzez zwiększanie wydzielania insuliny z komórek beta trzustki. Jego skuteczność uzależniona jest od zachowanej czynności wydzielniczej trzustki.

Substancje pomocnicze

Lek zawiera również substancje pomocnicze, takie jak:

• Laktoza jednowodna: pełni rolę wypełniacza w tabletkach.
• Skrobia kukurydziana: działa jako środek rozsadzający.
• Povidon: stosowany jako środek wiążący.
• Dwutlenek krzemu koloidalnego: pełni funkcję stabilizującą.
• Stearynian magnezu: stosowany jako środek poślizgowy.

Mechanizm działania

Mechanizm hipoglikemiczny

Glipizyd działa poprzez stymulację komórek beta trzustki do wydzielania insuliny, co prowadzi do obniżenia poziomu glukozy we krwi. Jest to szczególnie skuteczne u pacjentów z zachowaną funkcją komórek beta. Glipizyd skutecznie zmniejsza glikemię na czczo oraz po posiłku.

Wpływ na wydzielanie insuliny

Działanie leku zwiększa sekrecję insuliny w odpowiedzi na obciążenie glukozą. Dzięki temu poprawia się kontrola glikemii. Glipizyd nie tylko pobudza wydzielanie insuliny, ale również zwiększa jej efektywność na poziomie tkanek obwodowych.

Wskazania do stosowania

Cukrzyca typu 2

Glipizide BP wskazany jest do leczenia cukrzycy typu 2 u pacjentów, u których dieta i ćwiczenia fizyczne nie są wystarczające do kontrolowania poziomu glukozy. Lek ten pomaga w utrzymaniu stabilnego poziomu cukru we krwi i zapobiega powikłaniom związanym z hiperglikemią.

Monoterapia i terapia skojarzona

Glipizyd można stosować jako monoterapię, ale również w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, takimi jak metformina czy inhibitory SGLT2. Kombinacja leków może być szczególnie korzystna dla pacjentów z trudnościami w kontrolowaniu cukrzycy za pomocą jednego preparatu.

Dawkowanie

Dawka początkowa

Zalecana dawka początkowa glipizydu wynosi zazwyczaj 5 mg raz na dobę, przyjmowana przed śniadaniem. Dawkowanie powinno być dostosowane indywidualnie w oparciu o poziom glukozy we krwi oraz ogólną odpowiedź pacjenta na leczenie.

Modyfikacja dawki

Dawkę można stopniowo zwiększać, ale nie częściej niż co kilka dni, o 2,5-5 mg w zależności od reakcji pacjenta. Monitorowanie poziomu glukozy jest kluczowe, aby uniknąć hipoglikemii.

Maksymalna dawka dobowa

Maksymalna zalecana dawka dobowa glipizydu wynosi 40 mg. Przy wyższych dawkach zaleca się podział na dwie dawki podzielone, aby zmniejszyć ryzyko działań niepożądanych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na glipizyd

Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na glipizyd lub inne pochodne sulfonylomocznika. Objawy reakcji alergicznych mogą obejmować wysypkę, obrzęk oraz reakcje anafilaktyczne.

Cukrzyca typu 1

Glipizide BP nie jest odpowiedni do leczenia cukrzycy typu 1, ponieważ tę chorobę charakteryzuje całkowity brak wydzielania insuliny. Leczenie tej postaci cukrzycy wymaga stosowania insuliny.

Kwasica ketonowa

Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z kwasicą ketonową, która jest stanem wymagającym intensywnej insulinoterapii. W takich przypadkach konieczna jest natychmiastowa interwencja medyczna.

Interakcje z innymi lekami

Leki nasilające działanie hipoglikemizujące

Stosowanie glipizydu z niektórymi lekami, takimi jak beta-blokery, inhibitory ACE czy fibraty, może nasilać jego działanie hipoglikemizujące. Konieczne może być dostosowanie dawki, aby uniknąć niebezpiecznej hipoglikemii.

Leki osłabiające działanie hipoglikemizujące

Niektóre leki, takie jak kortykosteroidy czy diuretyki, mogą osłabiać działanie glipizydu. Ważne jest, aby pacjenci byli świadomi tych potencjalnych interakcji i monitorowali poziom cukru w celu dostosowania terapii.

Możliwe działania niepożądane

Hipoglikemia

Hipoglikemia jest jednym z najczęstszych działań niepożądanych glipizydu i może prowadzić do poważnych konsekwencji, jeśli nie zostanie szybko leczona. Objawy obejmują zawroty głowy, drżenie, poty oraz uczucie głodu.

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Pacjenci mogą doświadczać zaburzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak nudności, wymioty, bóle brzucha czy biegunka. Zazwyczaj są one przejściowe, ale w przypadku uporczywych objawów warto skonsultować się z lekarzem.

Reakcje alergiczne

Chociaż rzadko, mogą wystąpić reakcje alergiczne na glipizyd. Objawy mogą obejmować wysypkę, świąd, obrzęk oraz trudności w oddychaniu. W przypadku wystąpienia takich objawów należy niezwłocznie zasięgnąć porady lekarskiej.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ posiłków na wchłanianie

Przyjmowanie glipizydu przed posiłkiem może zwiększać jego skuteczność w kontrolowaniu poziomu cukru. Jednakże, niektóre pokarmy mogą wpływać na wchłanianie leku, co wymaga monitorowania glikemii.

Związki spożywcze do unikania

Pacjenci powinni unikać spożywania dużych ilości alkoholu, ponieważ może on nasilać działanie hipoglikemizujące leku. Poza tym, dieta powinna być zrównoważona, aby skutecznie wspierać terapię.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Monitorowanie poziomu glukozy

Regularne monitorowanie poziomu glukozy we krwi jest niezbędne, aby zapewnić skuteczność terapii i unikać hipoglikemii. Pacjenci powinni być poinformowani o objawach niskiego poziomu cukru oraz sposobach jego szybkiego podniesienia.

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek

W przypadku niewydolności nerek konieczna jest ostrożność, ponieważ glipizyd może kumulować się w organizmie. Dawki powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, a funkcja nerek regularnie monitorowana.

Stosowanie u osób starszych

Osoby starsze mogą być bardziej podatne na działania niepożądane, w tym hipoglikemię. Zaleca się ostrożność w dostosowywaniu dawki oraz regularne monitorowanie poziomu glukozy u tej grupy pacjentów.