Haloperidol WZF to lek przeciwpsychotyczny stosowany w leczeniu schizofrenii i innych zaburzeń psychotycznych, działający poprzez blokowanie receptorów dopaminowych w mózgu. Może powodować działania niepożądane, takie jak sztywność mięśni, drżenie czy senność, dlatego ważne jest, aby stosować go zgodnie z zaleceniami lekarza.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK

Skład

Substancje czynne

Haloperidol WZF zawiera jako substancję czynną haloperidol, który jest klasyfikowany jako typowy neuroleptyk z grupy butyrofenonów. Jego działanie polega na blokowaniu receptorów dopaminowych typu D2 w ośrodkowym układzie nerwowym, co wpływa na redukcję objawów psychotycznych.

Substancje pomocnicze

W skład leku wchodzą również substancje pomocnicze, takie jak kwas mlekowy, glikol propylenowy, woda do wstrzykiwań oraz sodu fosforan dwuwodny. Te składniki pełnią funkcję stabilizatorów i nośników dla substancji czynnej.

Mechanizm działania

Haloperidol działa głównie poprzez antagonizm receptorów dopaminowych D2, co prowadzi do zmniejszenia aktywności dopaminergicznej w mózgu. To z kolei łagodzi objawy psychotyczne, takie jak omamy i urojenia. Dodatkowo, haloperidol wpływa na receptory serotoninowe i adrenergiczne, co może pośrednio przyczyniać się do jego efektów terapeutycznych.

Wskazania do stosowania

Haloperidol WZF jest stosowany w leczeniu schizofrenii oraz innych zaburzeń psychotycznych, które charakteryzują się obecnością urojeń, omamów i zaburzeń myślenia. Lek może być również stosowany w przypadku ostrych stanów maniakalnych w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. Ponadto, jest użytkowany w terapii krótkotrwałej ostrych psychoz i pobudzenia psychoruchowego.

Dawkowanie

Dawkowanie dla dorosłych

Dawkowanie haloperidolu dla dorosłych zależy od stanu pacjenta i nasilenia objawów. W przypadku leczenia ostrych psychoz, zwykle rozpoczyna się od dawki 5 mg, podawanej doustnie dwa do trzech razy dziennie. Dawka może być stopniowo zwiększana w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta.

Dawkowanie dla dzieci i młodzieży

U dzieci i młodzieży haloperidol jest stosowany wyłącznie w sytuacjach wyjątkowych i pod ścisłym nadzorem lekarza, z uwagi na ryzyko działań niepożądanych. Dawka początkowa zwykle wynosi 0,05-0,15 mg/kg masy ciała na dobę, podzielona na dwie do trzech dawek.

Dawkowanie w szczególnych populacjach

U pacjentów w podeszłym wieku oraz tych z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby zaleca się stosowanie niższych dawek. Zmiany dawkowania powinny być dokonywane stopniowo, z uwzględnieniem indywidualnej tolerancji pacjenta.

Przeciwwskazania

Haloperidol WZF jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na substancję czynną lub jakikolwiek składnik pomocniczy leku. Nie powinien być stosowany u osób z chorobą Parkinsona, ciężką depresją oraz w stanach śpiączki wywołanych przez alkohol czy inne substancje działające depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje farmakokinetyczne

Haloperidol może wykazywać interakcje z lekami, które są metabolizowane przez enzymy wątrobowe, w szczególności cytochrom P450 3A4 oraz 2D6. Substancje hamujące te enzymy mogą zwiększać stężenie haloperidolu w osoczu, co wymaga dostosowania dawki.

Interakcje farmakodynamiczne

Leki działające depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, takie jak benzodiazepiny i opioidy, mogą potęgować działanie sedacyjne haloperidolu. Dodatkowo, równoczesne stosowanie z lekami wydłużającymi odstęp QT może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca.

Możliwe działania niepożądane

Działania niepożądane ze strony układu nerwowego

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są objawy pozapiramidowe, takie jak drżenia, sztywność mięśni oraz akatyzja. W rzadkich przypadkach może wystąpić złośliwy zespół neuroleptyczny, charakteryzujący się gorączką, sztywnością mięśni i zaburzeniami świadomości.

Działania niepożądane ze strony układu pokarmowego

Haloperidol może powodować nudności, wymioty oraz zaparcia. U niektórych pacjentów mogą wystąpić zaburzenia apetytu oraz wzrost masy ciała.

Działania niepożądane ze strony sercowo-naczyniowego

Leczenie haloperidolem może prowadzić do wydłużenia odstępu QT, co zwiększa ryzyko wystąpienia arytmii. Może również powodować hipotonię ortostatyczną, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Interakcje z alkoholem

Ze względu na ryzyko nasilenia działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy, zaleca się unikanie spożywania alkoholu podczas leczenia haloperidolem.

Wpływ pokarmu na wchłanianie leku

Pokarm nie wpływa znacząco na biodostępność haloperidolu, jednakże zaleca się przyjmowanie leku z posiłkiem w celu zminimalizowania ryzyka podrażnienia żołądka.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Środki ostrożności dotyczące układu nerwowego

Ze względu na ryzyko działań niepożądanych ze strony układu nerwowego, konieczne jest monitorowanie pacjentów pod kątem objawów pozapiramidowych oraz innych zmian neurologicznych.

Środki ostrożności dotyczące układu sercowo-naczyniowego

Pacjenci z istniejącymi zaburzeniami rytmu serca powinni być szczególnie monitorowani, a w razie potrzeby dawka haloperidolu powinna być dostosowana indywidualnie.

Środki ostrożności w ciąży i laktacji

Stosowanie haloperidolu w ciąży i podczas karmienia piersią jest zalecane jedynie w sytuacjach, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub niemowlęcia. W takich przypadkach konieczna jest szczegółowa ocena ryzyka przez lekarza.