Lucentis to lek stosowany w leczeniu chorób siatkówki oka, takich jak zwyrodnienie plamki żółtej związane z wiekiem, który działa poprzez blokowanie białka VEGF, zmniejszając nieprawidłowy wzrost naczyń krwionośnych w oku. Może pomóc w poprawie lub stabilizacji widzenia, jednak jego stosowanie wiąże się z ryzykiem działań niepożądanych, takich jak podrażnienie oka czy zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe.
Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK
Postać | Dostępne dawki | Wielkość opakowania | Producent |
---|---|---|---|
Roztwór do wstrzykiwań | 10 mg/ml | 1 fiolka | Novartis |
Skład
Substancje czynne
- Ranibizumab: Jest to główny składnik aktywny leku Lucentis, działający jako przeciwciało monoklonalne fragmentu Fab, które wiąże się z czynnikiem wzrostu śródbłonka naczyniowego A (VEGF-A).
Substancje pomocnicze
- Histydyna
- Chlorowodorek histydyny
- Polisorbat 20
- Sacharoza
- Woda do wstrzykiwań
Mechanizm działania
Lucentis działa poprzez hamowanie działania VEGF-A, który jest kluczowym czynnikiem stymulującym wzrost nowych naczyń krwionośnych i ich przepuszczalność. Ranibizumab wiąże się specyficznie z VEGF-A, co prowadzi do zmniejszenia patologicznego przecieku naczyń i hamowania nieprawidłowego wzrostu naczyń. Dzięki temu mechanizmowi Lucentis może pomóc w stabilizacji lub poprawie widzenia u pacjentów z chorobami siatkówki.
Wskazania do stosowania
Lucentis jest stosowany w leczeniu różnych chorób siatkówki oka. Wskazany jest w przypadku zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem w postaci wysiękowej. Ponadto, jest używany w leczeniu obrzęku plamki związanego z cukrzycą oraz obrzęku plamki po zamknięciu żyły siatkówki.
Dawkowanie
Zalecana dawka dla dorosłych
Zalecana dawka Lucentis to 0,5 mg, podawana raz na miesiąc w postaci zastrzyku do oka (do ciała szklistego). Leczenie rozpoczyna się serią miesięcznych iniekcji, po czym częstotliwość może być dostosowana na podstawie wyników leczenia i stanu pacjenta.
Sposób podania
Lucentis podawany jest w postaci wstrzyknięcia do ciała szklistego oka przez wykwalifikowanego lekarza okulistę. Zabieg przeprowadzany jest w warunkach aseptycznych, co minimalizuje ryzyko infekcji.
Przeciwwskazania
Lucentis nie powinien być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na ranibizumab lub jakikolwiek inny składnik leku. Przeciwwskazany jest również w przypadku aktywnej lub podejrzewanej infekcji wewnątrzgałkowej lub zapalenia wewnątrzgałkowego.
Interakcje z innymi lekami
Interakcje farmakokinetyczne
Nie stwierdzono istotnych interakcji farmakokinetycznych między Lucentis a innymi lekami. Jednakże, brak jest szczegółowych badań dotyczących łączenia Lucentis z innymi lekami podawanymi do ciała szklistego.
Interakcje farmakodynamiczne
Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania Lucentis z innymi inhibitorami VEGF, aby nie zwiększać ryzyka działań niepożądanych, takich jak nadciśnienie tętnicze lub zakrzepica tętnicza.
Możliwe działania niepożądane
Często występujące działania niepożądane
Często zgłaszane działania niepożądane to ból oka, krwotoki spojówkowe, męty szkliste, oraz uczucie podrażnienia oka. Mogą wystąpić również stany zapalne w obrębie przedniego odcinka oka.
Rzadkie działania niepożądane
Rzadziej mogą wystąpić poważniejsze działania niepożądane jak zapalenie wnętrza oka (endoftalmitis) lub odwarstwienie siatkówki. Te powikłania wymagają natychmiastowej oceny lekarskiej.
Stosowanie z jedzeniem i piciem
Nie ma specyficznych zaleceń dotyczących stosowania Lucentis w odniesieniu do jedzenia i picia, ponieważ lek jest podawany wstrzyknięciem do ciała szklistego, co eliminuje wpływ pokarmów na jego działanie.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Monitorowanie pacjenta
Pacjenci powinni być regularnie monitorowani pod kątem poprawy wzroku oraz ewentualnych działań niepożądanych. Okuliści mogą dostosować częstotliwość podawania leku na podstawie indywidualnych potrzeb pacjenta.
Specjalne grupy pacjentów
U osób w podeszłym wieku, pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi oraz osób z cukrzycą może być konieczne bardziej regularne monitorowanie. Każda decyzja terapeutyczna powinna być podejmowana po dokładnej ocenie korzyści i ryzyka dla pacjenta.