Mirtor to lek stosowany w leczeniu depresji, który działa poprzez zwiększenie poziomu serotoniny i noradrenaliny w mózgu. Może powodować senność, dlatego zaleca się jego przyjmowanie wieczorem.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK

Skład

Substancje czynne

Mirtor zawiera mirtazapinę jako substancję czynną, która jest lekiem przeciwdepresyjnym. Mirtazapina działa jako antagonista receptorów alfa-2 adrenergicznych oraz antagonistyczna na receptory serotoninowe 5-HT2 i 5-HT3. Działanie to prowadzi do zwiększenia neurotransmisji noradrenergicznej i serotoninergicznej.

Substancje pomocnicze

W składzie leku znajdują się również substancje pomocnicze, które wspomagają jego formę i stabilność. Są to m.in. laktoza jednowodna, skrobia żelowana, krzemionka koloidalna bezwodna i magnezu stearynian. Substancje te nie wykazują aktywności farmakologicznej, lecz mogą wpływać na biodostępność leku.

Mechanizm działania

Mirtazapina działa poprzez modulację neuroprzekaźnictwa w mózgu. Jej głównym mechanizmem jest blokowanie receptorów alfa-2 adrenergicznych, co prowadzi do zwiększonego uwalniania norepinefryny i serotoniny. Dodatkowo, antagonizm receptorów serotoninowych 5-HT2 i 5-HT3 powoduje nasilenie transmisji przez receptory 5-HT1, co może wpływać na poprawę nastroju i redukcję objawów depresyjnych.

Wskazania do stosowania

Mirtor jest wskazany do leczenia epizodów dużej depresji u dorosłych. Jest zalecany szczególnie wtedy, gdy inne terapie przeciwdepresyjne nie przyniosły oczekiwanych efektów. Lek może być również stosowany w przypadkach depresji z towarzyszącymi objawami lękowymi.

Dawkowanie

Zalecana dawka początkowa

Zalecana dawka początkowa Mirtoru wynosi 15 mg na dobę. Dawkę tę można stopniowo zwiększać, w zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie, do maksymalnie 45 mg na dobę. Ważne jest, aby dostosowywać dawkę indywidualnie, biorąc pod uwagę stan kliniczny pacjenta.

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku konieczne jest ostrożniejsze dostosowywanie dawki. Początkowo zaleca się stosowanie niższej dawki początkowej, np. 7,5 mg, z możliwością stopniowego zwiększania w zależności od tolerancji i skuteczności. Należy również uwzględnić potencjalnie większą wrażliwość na działania niepożądane.

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami nerek lub wątroby

U pacjentów z zaburzeniami nerek lub wątroby konieczne jest dostosowanie dawki. W takich przypadkach zaleca się rozpoczęcie terapii od niższej dawki i ostrożne jej zwiększanie. Regularne monitorowanie czynności wątroby i nerek jest wskazane w celu uniknięcia kumulacji leku.

Przeciwwskazania

Mirtor jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na mirtazapinę lub jakikolwiek inny składnik leku. Nie należy go stosować u pacjentów przyjmujących inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) lub w ciągu dwóch tygodni po ich odstawieniu. Lek nie jest również zalecany w przypadku ciężkiej niewydolności wątroby.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje z lekami przeciwdepresyjnymi

Mirtor może wchodzić w interakcje z innymi lekami przeciwdepresyjnymi, zwłaszcza z inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO). Takie kombinacje mogą prowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego, który jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu. Zaleca się unikanie jednoczesnego stosowania tych leków.

Interakcje z lekami przeciwpadaczkowymi

Podczas stosowania Mirtoru mogą wystąpić interakcje z lekami przeciwpadaczkowymi, takimi jak fenytoina czy karbamazepina. Leki te mogą obniżać stężenie mirtazapiny we krwi, co może wymagać dostosowania dawkowania. Zaleca się ścisłe monitorowanie pacjentów pod kątem skuteczności działania leku.

Interakcje z alkoholem

Mirtor może nasilać działanie depresyjne alkoholu na ośrodkowy układ nerwowy. Picie alkoholu podczas leczenia mirtazapiną może zwiększać ryzyko wystąpienia skutków ubocznych, takich jak nadmierna sedacja czy zawroty głowy. Zaleca się unikanie spożywania alkoholu w trakcie terapii.

Możliwe działania niepożądane

Często występujące działania niepożądane

Najczęściej obserwowane działania niepożądane to zwiększenie masy ciała, senność i uczucie zmęczenia. Objawy te mogą występować szczególnie na początku terapii i zazwyczaj ustępują z czasem. Należy jednak monitorować pacjenta, aby odpowiednio dostosować dawkę, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Rzadko występujące działania niepożądane

Rzadko mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak agranulocytoza, która jest poważnym schorzeniem hematologicznym. Objawy mogą obejmować gorączkę, ból gardła oraz inne objawy infekcji. W razie wystąpienia takich objawów konieczna jest natychmiastowa konsultacja z lekarzem.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ jedzenia na wchłanianie leku

Spożycie jedzenia nie wpływa znacząco na wchłanianie mirtazapiny. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków, co ułatwia jego stosowanie. Zaleca się jednak przyjmowanie leku o stałej porze dnia, aby utrzymać odpowiednie stężenie w organizmie.

Zalecenia dotyczące spożycia alkoholu

Zaleca się unikanie spożycia alkoholu podczas terapii Mirtorem. Alkohol może nasilać działanie sedatywne leku, co zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak nadmierna senność czy osłabienie. Bezpieczne stosowanie leku wymaga ograniczenia spożycia alkoholu.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie u kobiet w ciąży i karmiących piersią

Stosowanie Mirtoru u kobiet w ciąży i karmiących piersią jest zalecane jedynie wtedy, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. W przypadku konieczności stosowania leku w czasie ciąży, należy dokładnie monitorować stan zdrowia matki i dziecka. Decyzja o karmieniu piersią podczas terapii powinna być podjęta po konsultacji z lekarzem.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania Mirtoru u dzieci i młodzieży nie zostały w pełni określone. Lek nie jest zalecany do stosowania w tej grupie wiekowej, chyba że korzyści przeważają nad ryzykiem. W przypadku stosowania leku u młodszych pacjentów konieczne jest dokładne monitorowanie ich stanu zdrowia.

Monitorowanie pacjenta w trakcie terapii

Podczas terapii Mirtorem ważne jest regularne monitorowanie pacjenta, szczególnie na początku leczenia oraz przy zmianach dawkowania. Należy obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia objawów depresyjnych, działań niepożądanych oraz ewentualnych interakcji z innymi lekami. Konsultacje z lekarzem są kluczowe dla bezpiecznego i skutecznego stosowania leku.