Moklar to lek stosowany w leczeniu depresji, którego substancją czynną jest moklobemid, działający poprzez zwiększenie poziomu serotoniny i noradrenaliny w mózgu. Jest to inhibitor monoaminooksydazy A (IMAO), który może wchodzić w interakcje z innymi lekami i pokarmami, dlatego jego stosowanie powinno być wcześniej skonsultowane z lekarzem.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK

Skład

Substancje czynne

Moklobemid – to podstawowa substancja czynna leku Moklar. Moklobemid jest selektywnym inhibitorem monoaminooksydazy A, który przyczynia się do zwiększenia poziomu kluczowych neuroprzekaźników w mózgu.

Substancje pomocnicze

• Laktoza jednowodna – pełni rolę wypełniacza, ułatwiając formowanie tabletki.
• Skrobia żelowana – wspomaga rozpad tabletki w przewodzie pokarmowym, co poprawia biodostępność leku.
• Karboksymetyloskrobia sodowa – działa jako superrozpuszczalnik, przyczyniając się do szybszego uwalniania substancji czynnej.
• Krzemionka koloidalna bezwodna – stabilizuje strukturę tabletki, zapobiegając jej zbrylaniu.
• Magnezu stearynian – służy jako środek smarny, ułatwiając proces produkcji tabletek.

Mechanizm działania

Inhibicja monoaminooksydazy A

Moklobemid działa poprzez selektywne hamowanie enzymu monoaminooksydazy A (MAO-A). Enzym ten odpowiada za rozkładanie neuroprzekaźników, takich jak serotonina, norepinefryna i dopamina. Hamowanie MAO-A prowadzi do wzrostu ich stężenia w mózgu, co może poprawić nastrój i łagodzić objawy depresji.

Zwiększenie stężenia neuroprzekaźników

Dzięki zwiększeniu poziomu kluczowych neuroprzekaźników, moklobemid wpływa korzystnie na funkcjonowanie układu nerwowego. Zwiększona dostępność serotoniny, norepinefryny i dopaminy przyczynia się do poprawy nastroju, redukcji lęku i wzrostu energii. Dzięki temu moklobemid jest skuteczny w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja endogenna.

Wskazania do stosowania

Depresja endogenna

Moklar jest zalecany w leczeniu depresji endogennej, która charakteryzuje się wewnętrznymi, biologicznymi przyczynami. Lek może łagodzić objawy takie jak uczucie smutku, brak energii i bezsenność. Regularne stosowanie moklobemidu może znacząco poprawić jakość życia pacjentów cierpiących na tę formę depresji.

Zaburzenia lękowe

Moklobemid jest również wskazany w leczeniu zaburzeń lękowych, które mogą manifestować się jako przewlekłe uczucie niepokoju. Lek działa poprzez modulowanie poziomów neuroprzekaźników, co może pomóc w redukcji objawów lęku. Poprawa funkcjonowania układu nerwowego przyczynia się do stabilizacji emocjonalnej pacjenta.

Dawkowanie

Dawkowanie początkowe

Początkowa dawka moklobemidu zazwyczaj wynosi 300 mg na dobę, podzielona na dwie lub trzy dawki. Dawka ta pozwala na ocenę tolerancji leku przez pacjenta i stopniowe dostosowanie terapii. Lekarz może zmodyfikować dawkę w zależności od odpowiedzi pacjenta oraz nasilenia objawów.

Dawkowanie podtrzymujące

Dawka podtrzymująca moklobemidu może wynosić od 300 mg do 600 mg na dobę, w zależności od stanu zdrowia pacjenta. Pacjenci powinni dokładnie przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących dawki, aby uniknąć potencjalnych działań niepożądanych. Regularne wizyty kontrolne pozwalają na optymalizację terapii.

Dostosowanie dawki w przypadku pacjentów w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku konieczne może być dostosowanie dawki moklobemidu. Metabolizm leków może być w tej grupie wiekowej zmieniony, co wymaga szczególnego nadzoru. Lekarz prowadzący powinien regularnie monitorować stan zdrowia pacjenta i dostosowywać dawkę leku w razie potrzeby.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na moklobemid

Moklar nie powinien być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na moklobemid lub jakikolwiek składnik pomocniczy leku. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznej należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skonsultować się z lekarzem.

Jednoczesne stosowanie z innymi inhibitorami MAO

Stosowanie moklobemidu jest przeciwwskazane w połączeniu z innymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO). Taka kombinacja leków może prowadzić do poważnych działań niepożądanych, w tym nadciśnienia tętniczego lub zespołu serotoninowego. Przed rozpoczęciem terapii moklobemidem należy zakończyć stosowanie innych inhibitorów MAO.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje z lekami serotoninergicznymi

Moklobemid może wchodzić w interakcje z lekami serotoninergicznymi, zwiększając ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego. Objawy tego zespołu obejmują drżenie mięśni, gorączkę, nadciśnienie i zaburzenia świadomości. W przypadku jednoczesnego stosowania takich leków konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjenta.

Interakcje z sympatykomimetykami

Leki o działaniu sympatykomimetycznym, takie jak niektóre leki na przeziębienie, mogą nasilać działanie moklobemidu. Może to prowadzić do zwiększonego ryzyka działań niepożądanych, takich jak wysokie ciśnienie krwi. Pacjenci powinni unikać jednoczesnego stosowania tych leków bez konsultacji z lekarzem.

Interakcje z lekami przeciwdepresyjnymi

Moklobemid może wchodzić w interakcje z innymi lekami przeciwdepresyjnymi, co wymaga ostrożności. W przypadku zmiany terapii na moklobemid konieczne jest zachowanie okresu oczekiwania, aby uniknąć niepożądanych interakcji. Każda zmiana leczenia powinna być dokonywana pod kontrolą lekarza.

Możliwe działania niepożądane

Działania na ośrodkowy układ nerwowy

Moklobemid może powodować działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego, takie jak zawroty głowy, bezsenność czy pobudzenie. Objawy te zazwyczaj są łagodne i ustępują po pewnym czasie. Pacjenci powinni informować lekarza o wszelkich niepokojących objawach.

Działania na układ pokarmowy

Stosowanie moklobemidu może prowadzić do dolegliwości ze strony układu pokarmowego, takich jak nudności czy biegunka. Działania te są zwykle krótkotrwałe i niezbyt intensywne. W przypadku ich nasilenia, pacjent powinien skonsultować się z lekarzem.

Reakcje alergiczne

W rzadkich przypadkach moklobemid może wywołać reakcje alergiczne, objawiające się wysypką, świądem lub obrzękiem. Każda reakcja alergiczna wymaga przerwania stosowania leku i natychmiastowej konsultacji z lekarzem. Pacjenci powinni być świadomi ryzyka reakcji alergicznych i monitorować swoje objawy.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ jedzenia na wchłanianie leku

Moklobemid można przyjmować niezależnie od posiłków, jednak niektóre badania sugerują, że jedzenie może opóźniać jego wchłanianie. Zaleca się przyjmowanie leku o stałych porach dnia, aby zapewnić równomierne stężenie substancji czynnej we krwi. Pacjenci powinni dostosować przyjmowanie leku do swojego stylu życia i wskazań lekarza.

Alkohol a stosowanie moklobemidu

Stosowanie alkoholu podczas terapii moklobemidem nie jest zalecane, gdyż może nasilać działania niepożądane i wpływać na skuteczność leku. Alkohol może również zwiększać ryzyko wystąpienia depresji oddechowej i innych poważnych reakcji. Pacjenci powinni unikać spożywania alkoholu w trakcie leczenia moklobemidem.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Monitorowanie ciśnienia krwi

Podczas leczenia moklobemidem zaleca się regularne monitorowanie ciśnienia krwi, zwłaszcza u pacjentów z nadciśnieniem. Moklobemid może wpływać na układ krążenia, co wymaga czujności zarówno pacjentów, jak i lekarzy. W przypadku nieprawidłowych wyników ciśnienia krwi konieczna może być modyfikacja dawki lub zmiana terapii.

Ryzyko zespołu serotoninowego

Istnieje ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego u pacjentów stosujących moklobemid, zwłaszcza w połączeniu z innymi lekami serotoninergicznymi. Objawy zespołu to m.in. drżenie mięśni, nadciśnienie i zaburzenia świadomości. Pacjenci powinni być świadomi tego ryzyka i natychmiast zgłaszać lekarzowi wszelkie objawy mogące sugerować ten zespół.

Zachowanie ostrożności u pacjentów z chorobami wątroby

U pacjentów z chorobami wątroby moklobemid powinien być stosowany z ostrożnością, ponieważ jego metabolizm może być zaburzony. Konieczne jest regularne monitorowanie funkcji wątroby i ocena stanu zdrowia pacjenta. Lekarz powinien indywidualnie dostosować dawkowanie leku w zależności od wyników badań i reakcji pacjenta.