Peyona

« Back to Glossary Index

Peyona to lek zawierający kofeinę, stosowany głównie u wcześniaków z bezdechem, aby stymulować ich układ oddechowy. Działa poprzez pobudzanie ośrodkowego układu nerwowego, co pomaga w utrzymaniu regularnego oddechu.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK

PostaćDostępne dawkiWielkość opakowaniaProducent
Roztwór doustny20 mg/ml6 ampułek po 2 mlChiesi Pharmaceuticals

Skład

Substancje czynne

Peyona zawiera kofeinę w postaci cytrynianu, który jest główną substancją czynną. Kofeina jest znanym stymulantem ośrodkowego układu nerwowego, który znajduje szerokie zastosowanie w medycynie. W przypadku leku Peyona, kofeina działa jako środek wspomagający oddychanie u noworodków i wcześniaków.

Substancje pomocnicze

W składzie Peyona znajdują się również substancje pomocnicze, takie jak: kwas cytrynowy, sodu cytrynian, woda oczyszczona oraz inne składniki stabilizujące. Substancje te wspomagają właściwe działanie leku i jego bezpieczeństwo farmakologiczne.

Mechanizm działania

Peyona działa poprzez stymulację ośrodkowego układu nerwowego, co prowadzi do zwiększenia częstości oddechów u noworodków. Kofeina blokuje receptory adenozynowe, co zwiększa uwalnianie neuroprzekaźników. To z kolei pomaga noworodkom w utrzymaniu prawidłowego rytmu oddechowego i zmniejsza ryzyko bezdechu.

Wskazania do stosowania

Peyona jest wskazana do stosowania u wcześniaków i noworodków cierpiących na bezdech. Bezdech wcześniaków jest częstym stanem klinicznym, który wymaga interwencji farmakologicznej. Stosowanie Peyona pomaga w stabilizacji układu oddechowego i zmniejsza ryzyko powikłań związanych z niedotlenieniem.

Dawkowanie

Dawkowanie u noworodków

Dawkowanie leku Peyona u noworodków powinno być ściśle kontrolowane przez personel medyczny. Zazwyczaj podaje się pojedynczą dawkę nasycającą, a następnie dawki podtrzymujące. Dawki są dostosowywane w zależności od masy ciała dziecka.

Dawkowanie u wcześniaków

U wcześniaków również stosuje się dawkowanie indywidualne, uwzględniając specyfikę ich stanu zdrowia. Wprowadzenie leczenia powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarską, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo i skuteczność terapii.

Przeciwwskazania

Peyona jest przeciwwskazana u noworodków z nadwrażliwością na kofeinę lub jakikolwiek składnik pomocniczy preparatu. Nie powinna być stosowana u dzieci z ciężkimi zaburzeniami rytmu serca. Przed rozpoczęciem terapii konieczne jest dokładne zbadanie stanu zdrowia pacjenta.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje z innymi stymulantami

Podczas stosowania Peyona należy unikać jednoczesnego podawania innych stymulantów. Może to prowadzić do nasilenia efektów ubocznych, takich jak tachykardia lub wzmożona pobudliwość nerwowa.

Interakcje z lekami przeciwdrgawkowymi

Interakcje z lekami przeciwdrgawkowymi mogą wpłynąć na skuteczność Peyona. Konieczne jest monitorowanie działań niepożądanych i dostosowywanie dawek pod kontrolą lekarza.

Możliwe działania niepożądane

Działania niepożądane u noworodków

U noworodków mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak drażliwość, wzmożona potliwość czy problemy z żołądkiem. Każdy niepokojący objaw powinien być zgłoszony lekarzowi prowadzącemu terapię.

Działania niepożądane u wcześniaków

Podobnie jak u noworodków, wcześniaki mogą doświadczać działań niepożądanych, takich jak bezsenność czy zwiększona czujność. Kliniczne monitorowanie jest kluczowe w celu wykrycia i zaradzenia niepożądanym efektom.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Wpływ pokarmu na wchłanianie

Podawanie Peyona nie wymaga specyficznego związku z posiłkami. Jednakże, jedzenie może wpływać na wchłanianie leku, dlatego zaleca się zachowanie regularnych odstępów między podawaniem leku a posiłkami.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Ostrzeżenia dotyczące układu sercowo-naczyniowego

Lek może wpływać na układ sercowo-naczyniowy, dlatego pacjenci z istniejącymi schorzeniami serca wymagają szczególnej uwagi. Regularne monitorowanie parametrów sercowych jest zalecane podczas terapii.

Środki ostrożności w przypadku chorób nerek

Pacjenci z chorobami nerek mogą wymagać dostosowania dawek i regularnego monitorowania czynności nerek. Lekarz prowadzący powinien uwzględnić indywidualne potrzeby pacjenta i dostosować terapię odpowiednio.