Peyona to lek zawierający kofeinę, stosowany głównie u wcześniaków z bezdechem, aby stymulować ich układ oddechowy. Działa poprzez pobudzanie ośrodkowego układu nerwowego, co pomaga w utrzymaniu regularnego oddechu.
Preparat dostępny wyłącznie na receptę: TAK
Postać | Dostępne dawki | Wielkość opakowania | Producent |
---|---|---|---|
Roztwór doustny | 20 mg/ml | 6 ampułek po 2 ml | Chiesi Pharmaceuticals |
Skład
Substancje czynne
Peyona zawiera kofeinę w postaci cytrynianu, który jest główną substancją czynną. Kofeina jest znanym stymulantem ośrodkowego układu nerwowego, który znajduje szerokie zastosowanie w medycynie. W przypadku leku Peyona, kofeina działa jako środek wspomagający oddychanie u noworodków i wcześniaków.
Substancje pomocnicze
W składzie Peyona znajdują się również substancje pomocnicze, takie jak: kwas cytrynowy, sodu cytrynian, woda oczyszczona oraz inne składniki stabilizujące. Substancje te wspomagają właściwe działanie leku i jego bezpieczeństwo farmakologiczne.
Mechanizm działania
Peyona działa poprzez stymulację ośrodkowego układu nerwowego, co prowadzi do zwiększenia częstości oddechów u noworodków. Kofeina blokuje receptory adenozynowe, co zwiększa uwalnianie neuroprzekaźników. To z kolei pomaga noworodkom w utrzymaniu prawidłowego rytmu oddechowego i zmniejsza ryzyko bezdechu.
Wskazania do stosowania
Peyona jest wskazana do stosowania u wcześniaków i noworodków cierpiących na bezdech. Bezdech wcześniaków jest częstym stanem klinicznym, który wymaga interwencji farmakologicznej. Stosowanie Peyona pomaga w stabilizacji układu oddechowego i zmniejsza ryzyko powikłań związanych z niedotlenieniem.
Dawkowanie
Dawkowanie u noworodków
Dawkowanie leku Peyona u noworodków powinno być ściśle kontrolowane przez personel medyczny. Zazwyczaj podaje się pojedynczą dawkę nasycającą, a następnie dawki podtrzymujące. Dawki są dostosowywane w zależności od masy ciała dziecka.
Dawkowanie u wcześniaków
U wcześniaków również stosuje się dawkowanie indywidualne, uwzględniając specyfikę ich stanu zdrowia. Wprowadzenie leczenia powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarską, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo i skuteczność terapii.
Przeciwwskazania
Peyona jest przeciwwskazana u noworodków z nadwrażliwością na kofeinę lub jakikolwiek składnik pomocniczy preparatu. Nie powinna być stosowana u dzieci z ciężkimi zaburzeniami rytmu serca. Przed rozpoczęciem terapii konieczne jest dokładne zbadanie stanu zdrowia pacjenta.
Interakcje z innymi lekami
Interakcje z innymi stymulantami
Podczas stosowania Peyona należy unikać jednoczesnego podawania innych stymulantów. Może to prowadzić do nasilenia efektów ubocznych, takich jak tachykardia lub wzmożona pobudliwość nerwowa.
Interakcje z lekami przeciwdrgawkowymi
Interakcje z lekami przeciwdrgawkowymi mogą wpłynąć na skuteczność Peyona. Konieczne jest monitorowanie działań niepożądanych i dostosowywanie dawek pod kontrolą lekarza.
Możliwe działania niepożądane
Działania niepożądane u noworodków
U noworodków mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak drażliwość, wzmożona potliwość czy problemy z żołądkiem. Każdy niepokojący objaw powinien być zgłoszony lekarzowi prowadzącemu terapię.
Działania niepożądane u wcześniaków
Podobnie jak u noworodków, wcześniaki mogą doświadczać działań niepożądanych, takich jak bezsenność czy zwiększona czujność. Kliniczne monitorowanie jest kluczowe w celu wykrycia i zaradzenia niepożądanym efektom.
Stosowanie z jedzeniem i piciem
Wpływ pokarmu na wchłanianie
Podawanie Peyona nie wymaga specyficznego związku z posiłkami. Jednakże, jedzenie może wpływać na wchłanianie leku, dlatego zaleca się zachowanie regularnych odstępów między podawaniem leku a posiłkami.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Ostrzeżenia dotyczące układu sercowo-naczyniowego
Lek może wpływać na układ sercowo-naczyniowy, dlatego pacjenci z istniejącymi schorzeniami serca wymagają szczególnej uwagi. Regularne monitorowanie parametrów sercowych jest zalecane podczas terapii.
Środki ostrożności w przypadku chorób nerek
Pacjenci z chorobami nerek mogą wymagać dostosowania dawek i regularnego monitorowania czynności nerek. Lekarz prowadzący powinien uwzględnić indywidualne potrzeby pacjenta i dostosować terapię odpowiednio.