Pulnozin o smaku czarnej porzeczki to preparat stosowany w leczeniu kaszlu, który działa poprzez łagodzenie stanów zapalnych i nawilżanie błon śluzowych dróg oddechowych. Zaleca się skonsultowanie z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem, zwłaszcza u dzieci i kobiet w ciąży.

Preparat dostępny wyłącznie na receptę: BRAK DANYCH

Skład

Substancje czynne

Pulnozin o smaku czarnej porzeczki zawiera jako substancję czynną benzoesan sodu, który działa jako środek konserwujący oraz wspomagający działanie innych składników. Jego głównym zadaniem jest wspieranie działania układu oddechowego oraz redukcja objawów związanych z kaszlem. Benzoesan sodu jest znany z właściwości przeciwbakteryjnych i przeciwgrzybiczych.

Substancje pomocnicze

Wśród substancji pomocniczych w Pulnozinie znajdują się aromaty smakowe, które nadają preparatowi przyjemny smak czarnej porzeczki, oraz substancje poprawiające konsystencję, takie jak ksylitol. Dodatkowo w składzie znajduje się woda oczyszczona, która pomaga w rozcieńczeniu i ułatwia spożycie produktu. Ksylitol pełni również rolę słodzika, nie podnosząc poziomu cukru we krwi.

Mechanizm działania

Pulnozin działa poprzez łagodzenie objawów kaszlu oraz wspomaganie funkcji układu oddechowego. Dzięki obecności benzoesanu sodu, produkt wspiera organizm w zwalczaniu drobnoustrojów, jednocześnie redukując stany zapalne w drogach oddechowych. Preparat działa również nawilżająco na błony śluzowe, co ułatwia oddychanie i redukuje podrażnienia.

Wskazania do stosowania

Pulnozin jest wskazany do stosowania w przypadku występowania objawów kaszlu oraz podrażnień górnych dróg oddechowych. Preparat może być stosowany zarówno w przypadku kaszlu suchego, jak i mokrego. Produkt jest również zalecany w okresach zwiększonego ryzyka infekcji dróg oddechowych, jako środek wspomagający w walce z pierwszymi symptomami przeziębienia.

Dawkowanie

Dawkowanie dla dorosłych

Dorośli powinni przyjmować 15 ml Pulnozinu trzy razy dziennie. Zaleca się stosowanie produktu po posiłkach, aby zoptymalizować jego działanie i zminimalizować ryzyko podrażnienia żołądka. W przypadku nasilenia objawów kaszlu dawkę można dostosować, ale nie należy przekraczać 60 ml dziennie.

Dawkowanie dla dzieci

Dla dzieci w wieku 6-12 lat zaleca się stosowanie 10 ml produktu dwa razy dziennie. Starsze dzieci, powyżej 12 lat, mogą przyjmować 10 ml trzy razy dziennie. Pulnozin nie jest zalecany dla dzieci poniżej 6 roku życia bez konsultacji z lekarzem.

Sposób podawania

Pulnozin należy przyjmować doustnie, używając dołączonej do opakowania miarki. Przed użyciem butelkę należy dobrze wstrząsnąć, aby zapewnić równomierne rozprowadzenie składników. Produkt powinien być przechowywany w temperaturze pokojowej, z dala od bezpośredniego światła słonecznego.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować Pulnozinu w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek ze składników preparatu. Osoby z astmą oskrzelową powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania. Preparat nie jest zalecany dla osób z chorobami nerek, chyba że lekarz zadecyduje inaczej.

Interakcje z innymi lekami

Interakcje z lekami przeciwbólowymi

Pulnozin może osłabiać działanie niektórych leków przeciwbólowych, takich jak aspiryna. Zaleca się zachowanie co najmniej dwugodzinnej przerwy pomiędzy przyjmowaniem tych preparatów. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania, należy skonsultować się z lekarzem.

Interakcje z lekami przeciwhistaminowymi

Pulnozin może nasilać działanie uspokajające leków przeciwhistaminowych, co prowadzi do zwiększonego ryzyka senności. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania i unikać prowadzenia pojazdów. Konsultacja z lekarzem pomoże ustalić bezpieczne dawkowanie.

Interakcje z innymi lekami

Pulnozin może wchodzić w interakcje z innymi lekami, takimi jak środki przeciwkaszlowe. Należy unikać jednoczesnego stosowania z produktami zawierającymi dekstrometorfan. Przed użyciem innych leków należy skonsultować się z lekarzem.

Możliwe działania niepożądane

Częste działania niepożądane

Do częstych działań niepożądanych należą suchość w ustach oraz łagodne bóle głowy. Mogą wystąpić niewielkie dolegliwości żołądkowe, takie jak nudności. Objawy te zazwyczaj ustępują samoistnie po kilku dniach stosowania.

Rzadkie działania niepożądane

Rzadziej mogą wystąpić reakcje alergiczne, takie jak wysypka czy świąd skóry. W przypadku pojawienia się duszności lub obrzęku twarzy, należy natychmiast przerwać stosowanie i skonsultować się z lekarzem. Inne rzadkie działania to zawroty głowy i zmęczenie.

Stosowanie z jedzeniem i piciem

Zalecenia dotyczące spożycia z pokarmem

Pulnozin można przyjmować niezależnie od posiłków, jednak zaleca się przyjmowanie go po jedzeniu, aby zminimalizować ryzyko podrażnienia żołądka. Spożycie produktu po posiłku może również zwiększyć komfort stosowania. Ważne jest, aby przyjmować odpowiednią ilość płynów w trakcie kuracji.

Spożycie z alkoholem

Nie zaleca się spożywania alkoholu podczas stosowania Pulnozinu, ponieważ może on nasilać działanie uspokajające preparatu. Alkohol może również zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Najlepiej unikać spożywania alkoholu w trakcie leczenia.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Środki ostrożności u pacjentów z chorobami wątroby

Pacjenci z chorobami wątroby powinni stosować Pulnozin z ostrożnością i pod nadzorem lekarza. Istnieje ryzyko kumulacji substancji czynnych, co może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych. Niezbędna jest konsultacja z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania.

Środki ostrożności u pacjentów z chorobami nerek

Osoby z zaburzeniami czynności nerek powinny unikać stosowania Pulnozinu lub ograniczyć jego stosowanie na zalecenie lekarza. Może być konieczna modyfikacja dawki w zależności od stopnia niewydolności nerek. Konsultacja z lekarzem pomoże ustalić odpowiedni plan leczenia.

Środki ostrożności dla kobiet w ciąży i karmiących piersią

Kobiety w ciąży i karmiące piersią powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania Pulnozinu. Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania w tej grupie pacjentek. Decyzja o stosowaniu powinna być podjęta po ocenie ryzyka i korzyści przez lekarza.